Impossible

 

Tablo reader up chevron

Introduction

SHORT STORY

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please do not distribute or copy without a permission from the author.

IMPOSSIBLE

2017 | All Rights Reserved

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 1

 

"Don't you like this place Ethan?" tanong ko sa boyfriend ko.

Kanina pa ako nagsasalita pero eto at nakatunganga lang siya. Napapansin kong wala siya sa mood makipag-usap. Pumunta kami dito sa Skyranch Tagaytay para mag enjoy kami. Today marks our 6th month since we started our relationship. Ako ang namilit na pumunta kami dito dahil gusto kong bumuo ng masasayang alaala para sa monthasary namin. Pero simula nang tumapak kami sa lugar na 'to, nag iba na ang mood niya.

"Come on, tell me what's wrong."

Tipid lang siyang ngumiti at inakbayan ako. "Pagod lang ako sa byahe Camilla. I'm okay."

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Are you sure? Kasi kung pagod ka nga talaga, umuwi na lang tayo habang may araw pa. Mas mahirap bumyahe pag gabi na."

Mas isiniksik niya ako sa tabi niya at hinalikan ang gilid ng ulo ko. "Okay lang ba sayo?"

"Of course. Naiintidihan kita, gusto mo ako na lang mag drive pauwi?"

"No need. Ako na. Let's go?" tumango na lang ako. Wala naman akong magagawa kung gusto niya na rin magpahinga. Nakakapagod naman talaga yung byahe.

We've been together for 6 months. Oo, medyo bago pa kami ni Ethan pero isang taon na kaming magkakilala. Nakilala ko siya sa birthday party ng barkada ko. He was invited since kababata niya yung kaibigan ko. Since then, I already admire him for being a nice person. We go out together with our friends hanggang sa naging close kami. From friends, we turned to lovers.

Nilingon ko siya sa gilid ko na ngayon ay tahimik na nagmamaneho. Deretso lang ang tingin niya. Wala sa amin ang nagsalita. Ganito siya madalas pag nawawala ang mood niya. Hindi siya galit, pero bigla na lang siyang tumatahimik. Yung tipong parang may iniisip siya na kahit nandito ako sa tabi niya, nakakalimutan niya.

For the past 6 months na naging kami ni Ethan, hindi ko masasabi na lubusan ko na siyang kilala. There are things that I still don't know about him yet, but I'm working on it.

Kinalas ko ang seatbelt ko nang huminto kami sa labas ng bahay ko. Kinuha ko ang isang maliit na box mula sa bag ko. This box contains my monthsary gift to him. I don't know if he will like this, pero sana magustuhan niya.

Inabot ko sa kanya ang box. Taka niyang tiningnan ito bago kinuha mula sa kamay ko.

"What's this?" he asked.

"Buksan mo." I smiled at him, encouraging him to open it.

His eyes stared widely on the silver necklace inside the box. "This is too much Cami."

I chuckled with his expression. "Maliit na bagay lang naman 'yan." Ani ko. Lumapit ako sa kanya para sana tanggalin ang necklace na suot niya ngayon pero nabigla ako nang pinigilan niya ang kamay ko. Mahigpit ang pagkakahawak niya na tila ayaw niyang ituloy ang binabalak ko. Nagkatitigan kami.

"Let's replace that old necklace Ethan. Ako na magtatanggal."

"No, hayaan mo na yan. I'll just keep your gift. Sayang kasi, ayokong masira."

Dahan dahan kong binawi ang kamay ko from his tight grip. "Ano ba kasing meron diyan sa necklace na 'yan? Hindi mo ba nagustuhan yung regalo ko?"

Hinila niya ako palapit sa kanya at niyakap ako. "I like it Cami. Thank you." Bulong niya sa tainga ko.

Napabuntong hininga na lang ako. Although he said that he liked it, I feel the opposite. Parang napipilitan lang siyang magustuhan ang regalo ko. Hindi ko na lang ginawang big deal dahil ayaw kong mag away kami.

"I love you." I whispered.

"I know. Happy monthsary." He whispered back.

 

Three weeks passed and I think we're doing fine. I called him yesterday na pupunta ako sa bahay nila para mag movie marathon kasama siya and he said okay. Nang marating ko ang bahay nila, pinapasok naman ako agad ng maid nila since kilala na nila ako.

Pumasok ako sa kwarto niya only to find him sleeping. Napangiti na lang ako. Lumapit ako sa kama niya at umupo sa tabi niya. I studied his face. Ang gwapo talaga ng boyfriend ko. He looks so innocent while sleeping.

Biglang tumunog ang cellphone niya na kumuha ng atensyon ko. Kinuha ko iyon para sana patayin dahil ayaw kong istorbohin ang tulog ni Ethan, but I got curious when a girl's name flashed on the screen. 'Emily'

I was about to answer it when it stopped ringing. Hindi ko ugali ang maki-alam sa inbox ni Ethan pero may nagsasabi sa akin na i-check ko ito. Anyway, he's sleeping. He won't notice it right?

I fired up his inbox and searched for Emily's name. Hindi niya kasi nababanggit sa'kin ang pangalan na 'to. Binasa ko ang conversation nila. The last message was sent 7 months ago. Ethan was saying sorry to her. Bakit?

I scrolled further to know more about this girl but I came unprepared. Unti unti ng uminit ang gilid ng mata ko. Habang lumalalim ang nalalaman ko dahil sa old conversations nila, mas sumasakit ang puso ko na tila napupunit ito.

Binuksan ko ang Facebook ni Ethan dahil hindi naman siya nag log out sa phone niya. Nakita ko doon ang isang album na naka private with "My Love" as the album's title. I opened it at doon ko nakita ang mga pictures ni Ethan na may kasamang babae. Is this Emily? She's beautiful. They look so happy together on their pictures. Ni minsan hindi ko nakita ang ganitong ngiti ni Ethan pag magkasama kami. Malayong malayo ang ngiti niya sa mga pictures nila kumpara sa pictures namin. Was he ever happy with me? Bakit ganito?

Ayoko na. Ibinababa ko na ang cellphone ni Ethan at walang imik na umalis sa kwarto. Mabilis akong nakapara ng taxi pauwi. Ayaw kong marinig ni Ethan na umiiyak. Ayokong malaman niya na may nalaman ako mula sa nakaraan niya.

Kinuha ko ang cellphone ko para tawagan ang kapatid ni Ethan na si Grace. I just want to confirm everything I learned.

"Hi ate Cami! Napatawag ka?" bati sa akin ni Grace sa kabilang linya.

"Grace, I want you to be honest. Sino si Emily sa buhay ni Ethan?"

"Ate? Nag away ba kayo ni Kuya?"

My lips trembled but I bit it to stop myself from crying. "Hindi. Please Grace, sagutin mo ako."

"Ate... Ex niya si Emily. They've been together for 5 years."

Doon mas bumuhos ang luha ko. Ikinuwento ni Grace lahat ng nangyari sa limang taon na naging sila Ethan at Emily. One of the reasons why Ethan doesn't want to replace the necklace he's wearing because Emily gave it to her. They both love to hang out at Tagaytay especially at Skyranch. It was their happy place.

Kaya pala.

Kaya pala hindi niya magawang maging masaya sa panahon na 'yon dahil may naaalala siya. Ayaw niyang palitan ko ang alaala nilang dalawa ni Emily sa lugar na yun because it's too special for him.

I asked why they broke up. Grace said it's because of long distance. Nag abroad kasi si Emily para magtrabaho which Ethan disapproved pero natuloy pa rin. That's when they started to have problems. Hanggang sa nag break sila.

"Kung gano'n nga, bakit tumatawag pa rin si Emily kay Ethan?" tanong ko kahit na patuloy pa rin sa pag agos ang luha ko.

Grace sighed. "She's back in the country, Ate. Emily still loves him. I think gusto ni Emily na mag usap silang dalawa ni Kuya."

I was dying inside while thinking about the possibility that Ethan still loves his ex. It hurts down to my soul that he might choose Emily over me. Ano ba naman ang laban ko sa kanya diba? 5 years na naging sila. They have built memories and dreams together longer than me. She probably knows everything about Ethan. While here I am, still crawling my way to his soul.

Sa anim na buwan na naging kami, limitado lang ang mga bagay na alam ko tungkol kay Ethan. I never pushed him, and I never asked. Because I want it to flow naturally. Ayoko yung namimilit. Gusto ko na siya mismo ang mag kwento. Siya mismo ang magpakilala sa buong pagkatao niya, sa mundong ginagalawan niya, at sa mga taong naging bahagi ng buhay niya.

God knows how much I wanted to ask him. I wanted answers and explanation of what's going through his head. The silence he's giving me shouldn't have hurt and bothered me, but it did. Kasalan ko rin naman din kasi. I assumed I knew him better than I did. I was stupid.

 

"Ethan, I have something to say." Sumabog ang buhok ko sa mukha dahil sa malakas na ihip ng pang gabing hangin. I called him to meet me here in a rooftop garden ng isang establishment.

This time, I want him to be honest with me. I can't go on like this. Laging dehado sa pagmamahal ni Ethan. I need answers. Kung ano man ang resulta ng pag-uusap na 'to ay tatanggapin ko. Natatakot ako, pero ayaw kong masaktan siya habang ako ang kasama niya. If he still loves her than I will let him go. Kung sasabihin niya man na ako ang pipiliin niya, I will take the risk and I'll help him to forget her.

Inayos ni Ethan ang buhok ko at inilagay ito sa likod ng tenga ko. "Ano yun?"

Humugot muna ako ng malalim na hininga. "I know Emily's back." Nanlaki ang mata niya sa narinig. "And I know everything about your past with her."

"Camilla..." He looked worriedly at me.

"Please be honest Ethan. Mahal mo ba ako?" He immediately cupped my face with his both hands. "Camilla, you know I do. Bakit ka ba nagsasalita ng ganyan?"

Sa sobrang lapit namin, nahihirapan akong huminga. Napuyuko ako para pigilan ang luha ko at hinawakan na rin ang dalawang kamay niya na nasa mukha ko. "Pero mahal mo pa rin siya?"

Binalot kami ng katahimikan. "Please answer me Ethan. Kahit ito lang."

Nabigla na lang ako nang nakayap na siya sa akin. Mahigpit. Kahit hindi niya man sagutin, alam ko na ang sagot.

"I'm sorry." Aniya. He cried on my shoulder and I did the same too. "Alam mo na sinubukan kong mawala siya sa isipan at sa puso ko. Mahal kita Cami, pero hindi ko kayang kalimutan si Emily. Mas mahal ko siya."

Umiyak ako ng walang lumalabas ni kahit konting ingay mula sa bibig ko. I raised my arm to hug him back. This is going to be last time I will have the freedom to hold him. Because sooner or later, he'll be gone and he will come back to another's arm.

"I understand. Papakawalan kita Ethan, hindi dahil hindi kita kayang ipaglaban. Kundi dahil labis kitang mahal na hindi ko kakayanin na makita kang nasasaktan sa tabi ko. I want you to be happy, even if it's not with me." I said.

Bahagya akong lumayo sa kanya at tiningnan siya sa mukha. For the last time, I want to see his face. I tip toed and reached for his lips. Just one last kiss before I go. Masakit ang desisyon na ito, pero kailangan kong kayanin.

I released his lips at binitiwan siya. I walked away from him and left the place with tears in my eyes.

 

 

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 2

It's been a year since that. I stopped communicating with him but I heard he's happy with Emily. I know he's there somewhere, but now, I don't mind so much anymore. I have accepted that our love story was impossible.

It took me time to move on and carry the hurt in my chest. I reminded myself that it's okay to be hurting; it's okay to acknowledge your defeat. 

Healing was never a straight road, but it's not forever. 

One day when you're ready, you will just feel whole again. And that's what I feel right now.

I am over Ethan, but he'll hold a special place it my heart. 

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...
~

You might like Criza Beriong's other books...