Οι Δρόμοι μας έχουν τη δική τους Ιστορία

 

Tablo reader up chevron

Οι Δρόμοι μας...

                                                   

 

Προλογικό Σημείωμα

    Το έργο ενός καλόγερου του 12ου αιώνα καταλήγει: «Από το ρόδο του πριν, υπάρχει μόνο το όνομα. Σ’ εμάς έχουν απομείνει ονόματα γυμνά».

 Η γνώση και η κατανόηση της πολλαπλότητας των ονομάτων είναι το πρώτο βήμα γνωριμίας με το παρελθόν αλλά και το παρόν του χώρου της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό είναι το πολεοδομικό συγκρότημα Αλμυρού και Ευξεινουπόλεως, καθώς και τα χωριά του Κροκίου και του Πλατάνου, μελετώντας έτσι μία σχετικά ενιαία χωρική περιοχή.

Με το βιβλίο αυτό επιχειρώ να κάνω ένα οδοιπορικό στους δρόμους της πόλης μας αλλά ταυτόχρονα και ένα ταξίδι στην τοπική ιστορία.

 Στόχος μου είναι να φέρω στο φως πτυχές της μυθολογίας και ιστορίας του τόπου μας, άγνωστες στους περισσότερους, αναλύοντας ένα προς ένα τα ονόματα όλων των δρόμων στους οποίους γεννηθήκαμε, παίξαμε, μεγαλώσαμε και περπατάμε κάθε μέρα. Δρόμους που ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για το όνομά τους και πως έχει προέλθει αυτό.

Ελπίζω, όταν ολοκληρώσετε την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, να συμφωνήσετε μαζί μου πως όντως «Οι Δρόμοι μας έχουν τη δική τους Ιστορία» και να έχετε χαρεί αυτή την περιήγηση όσο κι εγώ.

 

Καλή ανάγνωση!

Δημήτρης Γ. Τσούτσας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αλμυρός

Ο Αλμυρός το 1886 (διακρίνεται ο Τούρκικος στρατώνας και δεξιά η πρώτη χριστιανική εκκλησία του Αγ. Νικολάου έξω από την τότε πόλη)

 

 Ο σημερινός Αλμυρός, περίπου από την ίδια θέση

 

    Η περιοχή του Αλμυρού έχει μία μεγάλη ιστορία που χάνεται στους αιώνες. Γενέθλια πόλη του σημερινού Αλμυρού θεωρείται η πόλη της Άλου χτισμένη στην περιοχή της σημερινής Κεφάλωσης. Η Άλος έπαιξε ρόλο στον Τρωικό πόλεμο, στους Ελληνο-Περσικούς πολέμους κλπ.

 

Κατά τα Βυζαντινά χρόνια στην παραλιακή ζώνη του Αλμυρού βρίσκουμε τις εγκαταστάσεις δύο οικισμών με το όνομα «Δύο Αλμυροί». Ήταν σπουδαιότατο εμπορικό λιμάνι της εποχής το οποίο είχε δώσει το όνομα του σε όλο τον Παγασητικό κόλπο (λεγόταν «Κόλπος του Αλμυρού»). Σταδιακά ο Αλμυρός περνάει από την κυριαρχία Σέρβων, Βουλγάρων Καταλανών και τελικά πέφτει στα χέρια των Τούρκων.

Η σημερινή θέση του Αλμυρού αρχίζει να κατοικείται συστηματικά από τις αρχές του 16ου αιώνα με ελάχιστους Έλληνες, κολλήγους στους Τούρκους. Οι περισσότεροι ντόπιοι είχαν αποτραβηχθεί στα ορεινά χωριά της Όθρυος απολαμβάνοντας ένα χαλαρότερο καθεστώς υποτέλειας.

Μετά την απελευθέρωση του 1881 ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη νεώτερη ιστορία του Αλμυρού σε μία πόλη η οποία πλέον είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών και κατοίκων: Ντόπιοι Αλμυριώτες, Βλάχοι, Ηπειρώτες, Ανατολικο-Ρωμυλιώτες, Σαρακατσαναίοι, Πόντιοι, Κουλουριώτες και Μικρασιάτες συναποτελούν αυτό που αποκαλούμε σύγχρονο Αλμυρό. Στην απογραφή του 2001, η πόλη του Αλμυρού, είχε πληθυσμό 7.566 κατοίκων.

 
 
Οι δρόμοι του Αλμυρού
Οδός 17ης Αυγούστου 1881: Η συγκεκριμένη ημερομηνία, είναι η ημερομηνία απελευθέρωσης του Αλμυρού από τους Τούρκους. Τη Δευτέρα 17 Αυγούστου 1881, στις 08:30 π.μ. ο ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Χρήστο Δημητρακόπουλο μπήκε ελευθερωτής στον Αλμυρό. Τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη ημέρα έχει καθιερωθεί  ως γιορτή, χάρη στις προσπάθειες της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού.
 
 
 
 -
 Το παλιό Γυμνάσιο (και σημερινό Ωδείο Αλμυρού) στη γωνία Αθηνών με 17ης Αυγούστου

 

 
 

Οδός Αβέρωφ Γ.: Ο Γεώργιος Αβέρωφ ήταν μεγάλος Νεοέλληνας ευεργέτης. Γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1818 και πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1899. Ασχολήθηκε με το εμπόριο και κατόρθωσε να δημιουργήσει τεράστια περιουσία, την οποία διέθεσε σχεδόν ολόκληρη για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μερικές μόνο από τις δωρεές του είναι το θωρηκτό «Αβέρωφ», η αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού Σταδίου για τους Ολυμπιακούς του 1896, η Σχολή Ευελπίδων, η Αβερώφειος Γεωργική Σχολή Λάρισας κλπ.

 

Οδός Αργυροπούλου Αριστείδη. Ο Αριστείδης Δημητρίου Αργυρόπουλος γεννήθηκε το 1844 και υπήρξε Δήμαρχος Αλμυρού το διάστημα 1903-1914. Επίσης χρημάτισε και βουλευτής για τρεις θητείες και τιμήθηκε με τον «Χρυσό Σταυρό των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος».                                                                            

Εκτός αυτού, υπήρξε επίσης και ο Αριστείδης Τριανταφύλλου Αργυρόπουλος ο οποίος χρημάτισε τρεις θητείες Δήμαρχος Αλμυρού από το 1954-1978.

 

 Ο Αριστείδης Δημητρίου Αργυρόπουλος

 

 Ο τάφος του Αριστ. Δ. Αργυρόπουλου

 

 

Οδός Αργυροπούλου Τριανταφύλλου: Ο Τριαντάφυλλος Δημητρίου Αργυρόπουλος γεννήθηκε το 1853, ήταν τραπεζίτης και είχε σπουδάσει στην σχολή της Χάλκης. Διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Αλμυρού το 1914, καθώς επίσης και βουλευτής. Είχε αφήσει κληροδότημα για το Γυμναστήριο Αλμυρού και επιπλέον ήταν δωρητής του Μουσείου και χορηγός και πρόεδρος της Φιλαρμονικής η οποία κάθε Κυριακή στην πλατεία ψυχαγωγούσε τους Αλμυριώτες. Είναι η μεγαλύτερη σε μήκος οδός του Αλμυρού.

 

 Ο Τριαντάφυλλος Δημητρίου Αργυρόπουλος

Ο τάφος του Τριαντ. Δημ. Αργυρόπουλου

 
 

 

Οδός Αργυροπούλου Αχιλλέα.: Ο Αχιλλέας Δημητρίου Αργυρόπουλος γεννήθηκε το 1850 και διετέλεσε Δήμαρχος Αλμυρού το διάστημα 1887-1891. Το 1890 του απονεμήθηκε ο «Αργυρούς Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος». Πέθανε το 1897.

 

Ο Αχιλλέας Δημητρίου Αργυρόπουλος

 

Οδός Αργυροπούλου Δημητρίου: Ο Δημήτριος Τριανταφύλλου Αργυρόπουλος ήταν ένας πολυγραφότατος και καλλιεργημένος επιστήμων που μας άφησε πολύτιμες πληροφορίες για τον προπολεμικό Αλμυρό.

 

 Ο Δημήτριος Τριανταφύλλου Αργυρόπουλος

 
 

 

Οδός Αγοράς: Η λέξη αγορά δήλωνε αρχικά τη συγκέντρωση των πολιτών των αρχαίων ελληνικών πόλεων σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο με σκοπό να συζητηθούν δημόσια ή ιδιωτικά θέματα. Στη συνέχεια ο τόπος των δημόσιων αυτών συγκεντρώσεων εξελίχτηκε σε χώρο εμπορικών συναλλαγών. Αργότερα, για την εξυπηρέτηση των πολιτών, χτίστηκαν στις αγορές διάφορα κτίρια και καταστήματα και έτσι η αγορά έγινε, για τον αρχαίο κόσμο, το κέντρο της πολιτικής, θρησκευτικής και οικονομικής ζωής του.

Οδός Αθηνάς: Η Αθηνά υπήρξε μία από τις σημαντικότερες θεές των αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία της Αθηνάς στην Αρχαία Ελλάδα πήρε γενικευμένη μορφή, για να γίνει τελικά θεά της σοφίας και προστάτρια της πόλης των Αθηνών. Η θεά Αθηνά ή αλλιώς Παλλάδα ήταν το αγαπημένο παιδί του Δία, έτσι ό,τι ζητούσε η θεά γινόταν, γιατί ο Δίας δεν μπορούσε να της αρνηθεί τίποτε.

Οδός Αμαλίας: Η Αμαλία ήταν η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας (1836-1862). Το 1836 παντρεύτηκε τον βασιλιά Όθωνα, έμαθε τα ελληνικά και αγάπησε πολύ τα ήθη και έθιμα της χώρας μας. Προς τιμήν της πήρε το όνομα της η Αμαλιάπολις (Μιτζέλα) μετά από τριήμερη επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους στην περιοχή. Πέθανε εξόριστη στη Γερμανία το 1875.

Η Αμαλιάπολις στις αρχές του 1900

Η Αμαλιάπολις το 1878 (Σειζάνης)

 

 

Οδός Αεροπόρου Αριστ. Παππά: Ο Αριστοφάνης Παππάς γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1917. Μετά τις σπουδές του, φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου και ειδικεύτηκε σαν «βομβαρδιστής-παρατηρητής» αεροπόρος. Επιστρατεύθηκε με την κήρυξη του πολέμου του ’40 και βρέθηκε στη μονάδα αεροπορίας που έδρευε στις Μικροθήβες.

Στις 14 Νοεμβρίου 1940 χτυπήθηκε, κατά τη διάρκεια μιας αερομαχίας, πάνω από το βουνό Μάροβα της Αλβανίας. Με τσακισμένα τα φτερά του αεροπλάνου κατόρθωσε να φτάσει στη βάση των Μικροθηβών και να καταλήξει νεκρός στην πατρική του γη. Κηδεύτηκε δύο μέρες αργότερα σε ηλικία μόλις 23 ετών. Ένας από τους φίλους του έγραψε γι΄ αυτόν το παρακάτω συγκινητικό ποίημα από το οποίο παραθέτουμε την πρώτη και την τελευταία στροφή:

«Περήφανα τα ελληνικά φτερά σαν τα φορούσες

να τα δοξάσεις πρόσμενες την Ιερή Στιγμή.

Εκεί που παν οι δυνατοί κι οι λίγοι ανηφορούσες

ωραίος μέσα στων είκοσι χρονών σου την ορμή.

Σου πρέπουν δάφνες των Τεμπών, τραχύς της Όθρης βράχος

που με τις μπόρες πάλεψε και με τη μοναξιά,

απάνω τις φτερούγες του να γέρνει ο αιθερομάχος

ο λαβωμένος σταυραϊτός με τη στερνή κρωξιά.».

Επίσης προς τιμήν του η λαϊκή μούσα δημιούργησε και το παρακάτω ποίημα που έλεγαν οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους με άγνωστο δημιουργό:

«Ο Αριστοφάνης του Παππά είχε μεγάλη χάρη

Ήταν καλός βομβαρδιστής και άξιο παλικάρι

Και επήγε και βομβάρδισε στον άπιστο τον Τσιάνο

πλημμύρα αίμα χύθηκε μέσα στ’ αεροπλάνο.

Στον Αλμυρό τον φέρανε κι έγινε η κηδεία,

εκλάψανε τ’ αδέλφια του κι όλη η επαρχία.

Μανούλα τα κουφέτα μου που είχες για το γάμο

Φερ’ τα και σκόρπισ’ τα εδώ, στον τάφο μου επάνω».

Ο Αριστοφάνης Παππάς

 

Οδός Αχιλλέως: Ο Αχιλλέας ήταν ήρωας του Τρωικού πολέμου, γιος της Θέτιδας και του Πηλέα, βασιλιάς των Μυρμηδόνων. Σύμφωνα με την επικρατούσα παράδοση, η Θέτιδα τον έπιασε από την φτέρνα και τον βούτηξε στα νερά της Στύγας και έτσι το σώμα του έγινε άτρωτο, εκτός από την φτέρνα, από την οποία τον κρατούσε η μητέρα του. Σε μία ξακουστή μάχη στην Τροία σκότωσε τον Έκτωρα, μα το πάθος του τον οδήγησε στο να βεβηλώσει το πτώμα του. Ο Απόλλωνας θύμωσε από την συμπεριφορά του και την επόμενη μέρα ένα βέλος από το τόξο του Πάρη τον κάρφωσε στη φτέρνα και τον σκότωσε.

(Η οδός Αχιλλέως. Αριστερά το εργοστάσιο Λιάνου και στο βάθος ο παλιός Άγιος Νικόλαος)

 

Οδός Αεροπόρου Νικ. Γιολδάση: Ο υποσμηναγός Νίκος Γιολδάσης γεννήθηκε το 1947 στην Κοζάνη.   Στα πλαίσια ασκήσεων του ΝΑΤΟ, μεταβαίνει στις 22 Απριλίου 1974 στην Άγκυρα της Τουρκάις, πραγματοποιώντας (κατόπιν εντολής του ΓΕΑ) χαμηλή πτήση, με σκοπό την αναγνώριση καινούργιων στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας και χωρίς να τον εντοπίσουν τα ραντάρ, φθάνει στο αεροδρόμιο της Άγκυρας, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 25 ΛΕΠΤΑ ΠΤΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ, με αποτέλεσμα και οι Αμερικανοί οι οποίοι συντονίζουν την άσκηση να δίνουν συγχαρητήρια στον Έλληνα Πιλότο για το παραπάνω επίτευγμα. Στις 22 Δεκεμβρίου 1976, με ένα F-5A της 341 Μοίρας Αναχαιτίσεως στην οποία ήταν αρχηγός σχηματισμού ο Υποσμηναγός (Ι) Γιολδάσης Νικόλαος είχε προγραμματιστεί ως Νο 1 αεροσκάφος. Αμέσως μετά την απογείωση και ενώ το αεροσκάφος του βρισκόταν σε ύψος περίπου 2.000 ποδών (περίπου 650 μέτρα) από το έδαφος, εμφανίστηκε φωτιά στον δεξιό κινητήρα του αεροσκάφους του, χωρίς τα όργανα του πιλοτηρίου να δείξουν κάποιο οπτικό ή ηχητικό σήμα, η οποία ταχύτατα εξαπλώθηκε και στον αριστερό κινητήρα, με αποτέλεσμα να καούν τα πηδάλια της ουράς ανόδου-καθόδου του αεροσκάφους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου η φωτιά επεκτείνεται και στο εσωτερικό του cocpit (χώρος πιλοτηρίου) με αποτέλεσμα να αρχίσει να καίγεται και ο ίδιος ο χειριστής. Στη φάση αυτή μπορεί ακόμη να σωθεί ο κάνοντας χρήση του αλεξιπτώτου του. Παρ' όλα αυτά ο  Γιολδάσης δεν εγκαταλείπει και προσπαθεί να αποτρέψει την πτώση του αεροσκάφους του στην κατοικημένη περιοχή του Αλμυρού, γιατί έαν συνέβαινε αυτό, θα ήταν τραγικές οι συνέπειες! Δεν του αρκεί αυτό όμως. Προσπαθεί εί δυνατόν να σώσει και το αεροσκάφος! Αφού πέρασε με το φλεγόμενο αεροσκάφος πάνω από τον Αλμυρό, σε ύψος μόνο οκτώ (8) μέτρων από το έδαφος, μόλις ξεπέρασε και τα τελευταία σπίτια, προέβει σε εγκατάλειψη κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος του αεροσκάφους, αλλά λόγω του μικρού ύψους, δεν στάθηκε δυνατόν να σωθεί αφού δεν άνοιξε το αλεξίπτωτο.

Δημοσιευμα της εφημερίδας ΒΡΑΔΥΝΗ την επόμενη μέρα του τραγικού συμβάντος

 

 

Οδός Αγίας Βαρβάρας: Αγία της χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία έζησε στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου.

Η εκκλησία της Αγ. Βαρβάρας

 

Οδός Αγίου Νικολάου: Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο παλιότερος ναός του Αλμυρού. Την εποχή που χτίστηκε, ο Αλμυρός κατοικούνταν κυρίως από Τούρκους. Στην πόλη υπήρχαν 10 τζαμιά και ζούσαν ελάχιστες χριστιανικές οικογένειες. Με τη συμπαράσταση του επισκόπου Ζητουνίου (Λαμίας) και Αλμυρού Ιεροθέου, πήραν άδεια από τον Σουλτάνο για να αναγείρουν ένα ναό. Έπρεπε όμως να τελειώσει σε 40 μέρες και να είναι εκτός πόλης σύμφωνα με τους όρους του Αλή Πασά ο οποίος μάλιστα πήρε και 3 προύχοντες του Αλμυρού ως ομήρους (Δ. Βαλουξής, Χ. Ντάγκρας, Κ. Λιάνος). Εάν ο ναός δεν τελείωνε μέσα στην προθεσμία οι όμηροι θα εκτελούνταν και ο ναός θα γκρεμίζονταν. Στις 20 Μαΐου 1802, εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγ. Νικολάου, έγιναν τελικά τα εγκαίνια του ναού με λαμπρή λειτουργία. Τα επόμενα δύο χρόνια όμως έμεινε κλειστός σύμφωνα με την παράδοση, γιατί ένας Τούρκος ιδιοκτήτης ενός κτήματος που συνόρευε με το Ναό δεν επέτρεπε τη διέλευση των Ελλήνων. Σε ανάμνηση των εγκαινίων του, από το 1902 καθιερώθηκε τα Κρόκια να τελούνται στις 20 και 21 Μαΐου.


Ο παλιός ναός του Αγ. Νικολάου

Ο σύγχρονος ναός

Ο χτυπημένος από τον Εγκέλαδο παλιός  Άγιος Νικόλαος (8 Ιουλίου 1980)

 

       

Αριστερά το παλιό καμπαναριό χτυπημένο από το σεισμό και δεξιά η τεχνητή κατάρρευσή του λίγες ημέρες μετά

 

Οδός Αγίου Σεραφείμ: Ο Άγιος Σεραφείμ είναι ο εθνομάρτυρας και νεομάρτυρας που αποκεφάλισαν οι Τούρκοι, μετά την καταστολή της επαναστάσεως του 1611 στα Τρίκαλα. Προς μνήμην του Αγίου Σεραφείμ χτίστηκε μια μικρή εκκλησία στο δάσος Κουρί του Αλμυρού, από τον Κυνηγετικό Σύλλογο, όπου σύμφωνα με την παράδοση, παντρεύονταν εκεί όλα τα κλεμμένα ζευγάρια.

Οδός Αγίου Τρύφωνος: Άγιος της χριστιανικής Εκκλησίας. Η μνήμη του γιορτάζεται την 1η Φεβρουαρίου και θεωρείται προστάτης των αμπελουργών.

 

Οδός Αγίου Γεωργίου: Άγιος της εκκλησίας μας αλλά και γνωστό μοναστήρι της περιοχής Αλμυρού κατά τη βυζαντινή περίοδο, πιθανότατα στην περιοχή του Χολορέματος, από τον 11ο έως και τον 14ο αι μ.Χ.

 

Οδός Αγίου Δημητρίου: Άγιος της εκκλησίας μας και πολιούχος του Αλμυρού. Η μνήμη του τιμάται στις 26 Οκτωβρίου. Η ομώνυμη εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του Αλμυρού και στεγάζεται σε νέο οίκημα μετά το σεισμό του 1980. Κατά την Τουρκοκρατία στον ίδιο χώρο υπήρχε τζαμί και το Διοικητήριο της πόλης.

“Οι απαρχές του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αλμυρού ανάγονται στον 13ο αιώνα, όπου στη θέση του προϋπήρχε χριστιανικός Ναός, θεμελιωμένος το 1275 μ.Χ. από τον επίσκοπο Βελεστίνου Μιχαήλ. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί και η θεμελιωτήρια πλάκα που βρέθηκε το 1902 κατά τη διάρκεια των εργασιών ανεγέρσεως νέου Ναού, στην οποία επιγράφεται η φράση: «ΣΟΣ ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ, ΘΕΙΕ ΝΑΕ ΚΥΡΙΟΥ – ΜΙΧΑΗΛ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ – 6783 ΑΠΟ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΟΣΜΟΥ».

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ο Ναός αυτός γκρεμίστηκε και στη θέση του χτίστηκε τζαμί. Με την απελευθέρωση του Αλμυρού (17 Αυγούστου 1881) αποφασίσθηκε να ανεγερθεί νέος Ναός, για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των χριστιανών. Η απόφαση όμως αυτή βρήκε την σφοδρή αντίδραση των Τούρκων. Τα Χριστούγεννα του 1896 ο Ναός δεν ήταν ακόμη έτοιμος και η θεία Λειτουργία τελέστηκε μέσα στο τζαμί, το οποίο διαμορφώθηκε κατάλληλα με την χρήση εικόνων, ιερού αντιμηνσίου στην πρόχειρη αγία Τράπεζα, και άλλων απαραιτήτων. Ο νεοανεγερθείς αυτός Ναός γκρεμίστηκε κατά την κατοχή του Αλμυρού στον πόλεμο του 1897 – 1898.

Το 1910 θεμελιώθηκε ο νέος Ναός, αφιερωμένος στον Σωτήρα Χριστό και στον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο. Στο Ηρώο του προαυλίου χώρου του Ναού σώζεται μαρμάρινη πλάκα η οποία μαρτυρεί: "ΒΑΣΙΛΕΥΟΝΤΟΣ… ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ… ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΝΟΜΑΡΧΟΥΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ…, ΔΗΜΑΡΧΟΥΝΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΟΥΛΕΥΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗ, ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΝΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΙΛΩΝΟΣ, ~ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ. ~ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ

ΔΑΠΑΝΗ ΤΗ ΚΘ’ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑϠΖ. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΙΔΡΥΤΑΙ Ο ΔΕ ΝΑΟΣ, ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΣΑΡΡΗ.                                                                                                                           ΤΑ ΜΕΛΗ ΣΤΕΡ. ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΣ, 1907 ΣΤΕΡ. ΒΕΛΑΝΗΣ, ΙΩΑΝ. ΝΤΑΓΚΡΑΣ".

(από την ιστοσελίδα της Ι.Μ.Δ.)

 

  Ο Αγιος Δημήτριος το 1930

 

  Ο σημερινός ναός του Αγ. Δημητρίου

 

Οδός Αμφρύσου: Άμφρυσος ποταμός στην αρχαιότητα λεγόταν η σημερινή Κεφάλωση. Θεωρούνταν για τους αρχαίους ιερός ποταμός.

Οδός αδελφών Κωσταντώρα:Τα επτά αδέλφια της οικογένειας Χρήστου Κωσταντώρα ήταν μία από τις παλαιότερες οικογένειες του Αλμυρού. Ο μοναδικός αδελφός Κώστας Κωσταντώρας χρημάτισε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αλμυρού. Η τελευταία αδελφή της οικογένειας, Ευμορφία, άφησε κληροδότημα στο Δήμο Αλμυρού για την ίδρυση νηπιαγωγείου.

 

  Η οικογένεια Κωσταντώρα

 

Οδός Αλόννησου: Η Αλόννησος είναι νησί των Σποράδων με συνολική έκταση 64,5 τετρ.χλμ. Το όνομα Αλόννησος δόθηκε σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια. Κατά την αρχαιότητα λέγονταν "Ίκος". Μεγαλύτερος οικισμός της είναι το Πατητήρι.

 

Οδός Αθανασίου Φράγκου: Ο Αθανάσιος Φράγκος γεννήθηκε στην Σούρπη το 1864 και ήταν γιος και εγγονός οπλαρχηγών. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Αθανασίου και η καταγωγή του από τους Κοκκωτούς. Ο παππούς του ονομάστηκε Φράγκος γιατί επιστρέφοντας μετανάστης από την Ευρώπη φορούσε Ευρωπαϊκά ρούχα. Ο ίδιος ήταν ανώτατος αξιωματικός του στρατού, συμμετείχε στον Μικρασιατικό πόλεμο ως διοικητής της 1ης Μεραρχίας Στρατού και η ανδρεία του έγινε θρύλος στο Σαγγάριο. Παντρεύτηκε τη Συνοδή Σχοινά, και πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου 1923. Τάφηκε στη Σούρπη.

 Ο στρατηγός Φράγκος (κατω αριστερά) με επιτελείς του στη Μικρά Ασία

            

 Ο στρατηγός Αθαν. Φράγκος

 

Οδός Αθηνών: Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας. Πήρε το όνομά της από την θεά Αθηνά που ήταν και η προστάτιδά της. Είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο για τα ιστορικά της μνημεία που διασώθηκαν, έστω και μερικώς, στο πέρασμα των αιώνων. Ο συνολικός πληθυσμός της ανέρχεται, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, σε 3.361.806 κατοίκους.

Οδός Αθάμαντος: Ο Αθάμας ήταν μυθολογικό πρόσωπο ο οποίος ίδρυσε την πόλη της αρχαίας Άλου η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως η γενέθλια πόλη του σημερινού Αλμυρού. Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης. Παντρεύτηκε πρώτα τη θεά Νεφέλη από την οποία απέκτησε τον Φρίξο και την Έλλη. Αργότερα όταν πέθανε η Νεφέλη παντρεύτηκε την Ινώ.

Οδός Αλατόστρατας: Η Αλατόστρατα ήταν μία σημαντική εμπορική οδός του Βυζαντινού Αλμυρού, γνωστή για τα πολλά καταστήματα εμπορίας αλατιού που υπήρχαν σε αυτή.

Οδός Αργοναυτών: Αργοναύτες ονομάζονταν στην ελληνική μυθολογία, όλοι εκείνοι οι ήρωες, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ιάσονα και έλαβαν μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Πήραν το όνομα τους από το πλοίο το οποίο επάνδρωσαν, την Αργώ. Υπάρχουν και αρκετοί Αργοναύτες οι οποίοι κατάγονταν από την περιοχή Αλμυρού (Εύρυτος, Εχίωνας, Ίδμονας, Αιθαλίδης, Ίφικλος).

Οδός Αλίας: Αλία ήταν η αρχαία ονομασία του χωριού Μπακλαλί.

Ο οικισμός Αλία (Μπακλαλί)

 

Οδός Ανθέων: Τα άνθη είναι όργανα αναπαραγωγής στα σπερματόφυτα. Λειτουργία τους είναι η παραγωγή σπόρων.

Οδός Αιγίνης: Η Αίγινα είναι νησί του Αργοσαρωνικού κόλπου. Οφείλει την ονομασία της σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην κόρη του Θεού Ασωπού Αίγινα, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την απήγαγε στο νησί Οινώνη που έκτοτε μετονομάστηκε σε Αίγινα. Η πόλη της Αίγινας εμφανίζεται στην ιστορία του νεοελληνικού έθνους το 1826, με τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια να την αναγάγει σε πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος.

Οδός Αναγνώστου: Ο Σπύρος Αναγνώστου ήταν δάσκαλος και ο πρώτος αιρετός Δήμαρχος (1951-1954), μετά την μετατροπή της Κοινότητας Αλμυρού σε Δήμο.

Οδός Αλωνιών: Η περιοχή «Αλώνια», στην ενορία του αγίου Νικολάου, χρησίμευε παλαιότερα ως τόπος συγκέντρωσης σιτηρών σε αραιές θυμωνιές, όπου πήγαιναν οι παλιές μηχανές («πατόζες») και γινόταν η διαδικασία του αλωνισμού.

Οδός Ανθοτόπου: Ο Ανθότοπος είναι χωριό της επαρχίας Αλμυρού με 118 κατοίκους κατά την απογραφή του 2001. Το παλιό του όνομα είναι Κιλελέρ και είναι ένα χωριό στο οποίο συναντούμε έντονο το Βλάχικο στοιχείο.

Ο οικισμός Ανθότοπος

 

Οδός Ανατολικής Ρωμυλίας: Η Ανατολική Ρωμυλία υπήρξε κοιτίδα του Ελληνισμού στα δυτικά παράλια του Εύξεινου Πόντου. Σήμερα ανήκει στην Βουλγαρία και εκτείνεται από τη Φιλιππούπολη ως τις ακτές του Εύξεινου πόντου. Αλησμόνητη πατρίδα και προγονικός τόπος πολλών κατοίκων της Ευξεινούπολης.

Οδός Αντιγόνης: Αντιγόνη είναι ένα ελληνικό γυναικείο όνομα με ρίζες από την αρχαιότητα, κόρη του Βασιλιά Οιδίποδα και της Ιοκάστης.

Οδός Βαλαμουτοπούλου: Ο Δημήτριος Βαλαμουτόπουλος υπήρξε δήμαρχος του Αλμυρού την περίοδο 1883-1887.

Οδός Βασιλέως Αλεξάνδρου: Ο Αλέξανδρος ήταν Βασιλιάς των Ελλήνων, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1893 και πέθανε το 1920 στο Τατόι, από μόλυνση μετά από δάγκωμα πίθηκου του κήπου των ανακτόρων. Μια εκδοχή για την ονομασία αυτής της οδού του Αλμυρού είναι ότι κάποτε ο βασιλιάς Αλέξανδρος βάφτισε το παιδί μιας Αλμυριώτικης οικογένειας, γι’ αυτό και η οδός ονομάστηκε Βασιλέως Αλεξάνδρου.

Οδός Βασιλέως Γεωργίου Α΄: Ο Γεώργιος ήταν Βασιλιάς της Ελλάδας από το 1863 μέχρι το 1913. Δολοφονήθηκε στις 5 Μαρτίου 1913 σε ηλικία 67 ετών στη Θεσσαλονίκη και θάφτηκε στο Τατόι.

Οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου: Ο Κωνσταντίνος ήταν Βασιλιάς κατά τα έτη 1913-1917 και 1920-1922. Ήταν γιος των βασιλέων Γεωργίου Α΄ και Όλγας. Το 1889 παντρεύτηκε την Γερμανίδα πριγκίπισσα Σοφία με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Πέθανε το 1923 στην Ιταλία.

Η Βασιλέως Κωνσταντίνου το 1956

Η Βασιλέως Κωνσταντίνου στο ίδιο σημείο το 2011

 

Οδός Βασιλέως Παύλου: Ο Παύλος, (1901-1964), ήταν επίσης Βασιλιάς των Ελλήνων. Τριτότοκος γιος του βασιλιά Κωννσταντίνου ΙΒ΄ και της βασίλισσας Σοφίας. Την 1η Απριλίου 1947 διαδέχτηκε στο θρόνο τον αδερφό του Γεώργιο που πέθανε. Κατά τη βασιλεία του έδειξε χαρακτήρα μετριοπαθή και προσπάθησε να διατηρήσει την πολιτική διαμάχη των κομμάτων μακριά από οξύτητες.

Οδός Βελέντζα: Ο Γιάννης Βελέντζας υπήρξε οπλαρχηγός της περιοχής Αλμυρού υπεύθυνος για πολλά επαναστατικά κινήματα (1821, 1840, 1848, 1854) ενώ τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και οι γιοι του Αχιλλέας, Γιώργος και Θρασύβουλος. Επίσης εκλέχθηκε πληρεξούσιος της Α΄ Εθνοσυνέλευσης του 1843, εκπροσωπώντας την εκλογική περιφέρεια των Θετταλών. Τέλος, ήταν ήρωας τοπικών κλέφτικων τραγουδιών:

«Βάστα Βελέντζα, βάστα, βάστα τα δυνατά.

να πάρουμε το Βόλο και όλα τα χωριά».

Το πιστόλι του Γ. Βελέντζα

Οδός Βαρβαρέζου: Ο Ευάγγελος Βαρβαρέζος «γεννηθείς εις Βρύνιαν, (Βρύναινα), της Θεσσαλίας την 15ην Ιανουαρίου 1852», ήταν γιατρός στον Αλμυρό και υπήρξε ο ιδρυτής και ο πρώτος πρόεδρος της Φιλαρχαίου Εταιρείας. Συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Μουσείου Αλμυρού, υπήρξε αγωνιστής στην επανάσταση του 1878, και υπήρξε επί πολλά χρόνια πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αλμυρού.

     

 

 

 

 

 

 

 Ο Ευάγγελος Βαρβαρέζος

 

Οδός Βαγιατοπούλου: Ο Γεώργιος Βαγιατόπουλος ήταν ο δάσκαλος ο οποίος δίδαξε τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας και ο πρώτος κατά τα πρώτα χρόνια του ελεύθερου βίου της πόλης. Σημαντικός πνευματικός άνθρωπος της περιοχής Αλμυρού, συγγραφέας και βιογράφος του Ρήγα Βελεστινλή.

Οδός Βόλου: Ο Βόλος είναι η πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας και ένα σημαντικό λιμάνι της χώρας μας. Έχει πάρει το όνομα του πιθανότατα από την ιστορική πόλη Ιωλκό, η οποία έγινε Γιωλκός, μετά Γώλος και τελικά Βόλος. Ο μόνιμος πληθυσμός του Δήμου Βόλου, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ανέρχεται σε 85.001 κατοίκους. Ο πληθυσμός ολόκληρου του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου και Νέας Ιωνίας ανέρχεται σε 123.119 κατοίκους.

Οδός Βρεττάκου: O Νικηφόρος Βρεττάκος, (1912-1991), ήταν έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, ενώ την περίοδο της δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος σε χώρες της Ευρώπης. Τα ποιήματα του διακρίνονται για τον βαθύτατο ανθρωπισμό τους και την ιδιομορφία των εμπνεύσεών του.

Οδός Γεωργίου Μπαλτατζή: Ο Γεώργιος Μπαλτατζής γεννήθηκε το 1865 στη Σμύρνη. Μετά την απελευθέρωση του 1881 αγόρασε τσιφλίκια και εγκαταστάθηκε στον Αλμυρό. Εξελέγη Βουλευτής Αλμυρού το 1902-1904, 1905-1906 και 1906-1910. Βοήθησε επίσης και το Συνεταιρισμό Αλμυρού στα πρώτα του βήματα. Αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής Δράμας και πάλι βουλευτής Αλμυρού το 1920-22. Επίσης χρημάτισε Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεοτόκη, Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Γούναρη και Εξωτερικών το 1921. Ήταν ένας εκ των έξι που εκτελέστηκαν στην περίφημη «Δίκη των Έξι» το 1922, (Μπαλτατζής, Πρωτοπαππαδάκης, Στράτος, Γούναρης, Χατζηανέστης, Θεοτόκης), ως υπεύθυνοι για τη Μικρασιατική καταστροφή.

  

Ο Γεώργ. Μπαλτατζής

 

Η επιτύμβια πλάκα του Γ. Μπαλτατζή στο σημείο της εκτέλεσης του

Η οδός Μπαλτατζή του παλιού Αλμυρού

 

Οδός γερο-Δήμου: Ο γερο-Δήμος ήταν Ηπειρώτης στην καταγωγή ο οποίος ζούσε στον Αλμυρό την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ήταν ο άνθρωπος που με προσωπικές του ενέργειες έφερε κατ’ ευθείαν από την Κωνσταντινούπολη την άδεια από το Σουλτάνο, ώστε να μπορέσουν οι Αλμυριώτες να χτίσουν το ναό του Αγίου Νικολάου στα 1802.

Οι Τούρκοι του Αλμυρού δεν του το συγχώρεσαν αυτό και κάποιο πρωί βρέθηκε το πτώμα του κρεμασμένο στο πλατάνι της αγοράς του Αλμυρού.

Οδός Γιαννόπουλου: Ο Νικόλαος Γιαννόπουλος, (1866-1945), ήταν αυτοδίδακτος αρχαιολόγος με Ηπειρώτικη καταγωγή. Είχε μεγάλο πάθος για την ιστορία και την αρχαιολογία και έκανε ανασκαφές στον Θεσσαλικό χώρο διασώζοντας πολλές αρχαιότητες. Το 1927 με δικό του κόπο ιδρύθηκε το Μουσείο Αλμυρού το οποίο είχε θεμελιωθεί το 1910. Ήταν από τα σπουδαιότερα μέλη της Φιλαρχαίου Εταιρείας, με πλήθος ιστορικών και αρχαιολογικών μελετών τις οποίες δημοσίευε στο «Δελτίον» της Φιλαρχαίου. Η προσφορά του στην περιοχή είναι πραγματικά ανεκτίμητη.

Ο Νικόλαος Γιαννόπουλος

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Γιαννοπούλειο Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού

 

Οδός Γούρας: Η Γούρα είναι χωριό της περιοχής μας σε υψόμετρο 780 μέτρα, με περίπου 700 κατοίκους. Το σημερινό του όνομα είναι Ανάβρα. Έχει ένδοξη και μακρόχρονη ιστορία η οποία ξεκινάει από τα βάθη της μυθολογίας και φτάνει μέχρι την σύγχρονη εποχή. Η Όθρυ είχε πάρει το χαρακτηριστικό όνομα «Βουνά της Γούρας» ασφαλώς από την κυρίαρχη παρουσία της Γούρας στο χώρο αυτό. Άκμασε στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήταν έδρα του Δήμου Όθρυος κατά το διάστημα 1811-1912, ενώ ήταν λημέρι πολλών αγωνιστών στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και αναφέρεται σε πολλά δημοτικά:

«-Τι έχουν της Γούρας τα βουνά και στέκουν βουρκωμένα;

Μην' άνεμος τα πολεμάει, μήνα βροχή τα δέρνει;

-Ούδ’ άνεμος τα πολεμάει κι ούδε βροχή τα δέρνει

απ’ της Τουρκιάς τα κλάματα κι’ από τα μοιρολόγια…».

Η χιονισμένη Γούρα (Ανάβρα)

 

Οδός Γλώσσα Ιωάννη: Ο Ιωάννης Γλώσσας υπήρξε γεωπόνος και Δήμαρχος του Αλμυρού την δεκαετία του 1980 με σημαντική προσφορά και κοινωνική καταξίωση.

Ο τ. Δήμαρχος Ιωάννης Γλώσσας

 

Οδός Δευτέρου Γυμνασίου: Η συγκεκριμένη είναι μία μικρή οδός δίπλα στο κτίριο του Δευτέρου Γυμνασίου Αλμυρού, στην ενορία του Αγίου Νικολάου.

 

Το 2ο Γυμνάσιο Αλμυρού

 

Οδός Δροσίνη: Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν έλληνας ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της ανανεωτικής Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία.

 

Οδός Δύο Αλμυρών: «Δύο Αλμυροί» ήταν η ονομασία δύο σημαντικών παραλιακών πόλεων με το όνομα «Αλμυρός» κατά τους 11ο μέχρι και 14ο αιώνα. Το λιμάνι τους υπήρξε το τρίτο σημαντικό λιμάνι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη.

 

 

Οδός Δήμητρας: Η Δήμητρα (Δημήτηρ) στην ελληνική μυθολογία ήταν η θεότητα της γεωργίας, αλλά και του εδάφους και της γονιμότητας αυτού, συνέπεια των οποίων ήταν να θεωρείται και προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας των ανθρώπων. Η Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη ήταν οι κεντρικοί χαρακτήρες στα Ελευσίνια μυστήρια και πιθανότατα ήταν θεότητες που λατρευόντουσαν και πριν από το Δωδεκάθεο.

Οδός Δημητρίου Σαρσώνη: Ο Δημήτριος Σαρσώνης, με καταγωγή από τους Κοκκωτούς, ήταν επισμηνίας και στις 14 Νοεμβρίου 1943 σκοτώθηκε στην Ιεράπετρα Κρήτης λόγω κατάρριψης του αεροσκάφους του από εχθρικά πυρά.

 

 

Οδός Διάκου: Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Για το πραγματικό του όνομα υπάρχει διχογνωμία. Μερικοί αναφέρουν ότι ήταν Αθανάσιος Γραμματικός και άλλοι πως ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας. Στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.

 

Οδός Δωδεκανήσου: Τα Δωδεκάνησα είναι το σύνολο των νησιών ανάμεσα στη Σάμο, την Κρήτη και τα μικρασιατικά παράλια. Ο συνολικός πληθυσμός του νομού Δωδεκανήσου φτάνει τους 190.071 κατοίκους (απογραφή 2001). Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης τους στην Ελλάδα έγινε στις 7 Μαρτίου του 1948.

 

Οδός Ερμού: Ο Ερμής ήταν ένας από τους Ολύμπιους Θεούς, γιος του Δία και της Μαίας. Θεός του Εμπορίου και της αγοράς, αγγελιαφόρος και ψυχοπομπός των νεκρών. Επίσης ήταν προστάτης των δρόμων και γι’ αυτό στις διασταυρώσεις των μεγάλων δρόμων έστηναν πέτρινες στήλες, στις κορυφές των οποίων υπήρχαν 3 ή 4 κεφαλές του Ερμή ανάλογα με τον αριθμό των δρόμων που οδηγούσαν από το σημείο αυτό σε διάφορες κατευθύνσεις.

Η οδός Ερμού, (στη διασταύρωση με Αθηνάς), το 1943 καμμένη από τους Ιταλούς

Το ίδιο σημείο της οδού Ερμού το 2011

 

Οδός Επτανήσου: Τα Επτάνησα είναι νησιωτικό σύμπλεγμα της Ελλάδας στο Ιόνιο Πέλαγος. Ονομάζονται Επτάνησα από τον αριθμό των μεγαλύτερων νησιών του συμπλέγματος τα οποία είναι η Ζάκυνθος, η Ιθάκη, η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά, τα Κύθηρα, η Λευκάδα και οι Παξοί.

 

Οδός Ευαγγελιστρίας: Η Ευαγγελίστρια είναι εκκλησία του Αλμυρού αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Άρχισε να λειτουργεί το 1904, ενώ τα θυρανοίξια του νέου ναού μετά τον σεισμό του 1981, έγιναν στις 16 Φεβρουαρίου 1993.

H Ευαγγελίστρια σε σχεδίασμα του 1907

Ο σημερινός ναός της Ευαγγελίστριας

 

Οδός Έλλης: Σύμφωνα με την μυθολογία ο Φρίξος και η Έλλη ήταν παιδιά του Αθάμαντα και της Νεφέλης, τα οποία ανέβηκαν σε χρυσόμαλλο κριάρι για να γλυτώσουν τη θυσία τους και καθώς πετούσαν επάνω από την θάλασσα, η Έλλη δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην ράχη του Κριού κι έπεσε στο πέλαγος, που από τότε ονομάσθηκε Ελλήσποντος. Ο Φρίξος συνέχισε την πορεία του και το κριάρι τον έφερε στην Κολχίδα. Οι κάτοικοι της Άλου, μητέρας πόλης του σημερινού Αλμυρού, φαίνεται να τιμούσαν ιδιαίτερα το συγκεκριμένο πρόσωπο.

 

Οδός Ευξεινουπόλεως: Η Ευξεινούπολη είναι χωριό της επαρχίας Αλμυρού και το μεγαλύτερο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμυρού. Άρχισε να κτίζεται το 1906 πάνω σε ωραίο ρυμοτομικό σχέδιο. Στην Ευξεινούπολη έζησε για ένα διάστημα, ως πρόσφυγας από τη Σωζόπολη, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους, ο Γιώργος Γουναρόπουλος. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει και δρόμος αλλά και μουσείο προς τιμή του.  Διεύθυνση μουσείου: (Οδός Γ. Γουναροπούλου 6, Άνω Ιλίσια - Αθήνα).                                                                    Στο δημοτικό διαμέρισμα Ευξεινούπολης ανήκει και ο παραθαλάσσιος οικισμός Άγιος Ιωάννης, η ονομασία του οποίου προέρχεται από την ομώνυμη εκκλησία.

Από την ίδρυση της Ευξεινούπολης (καλούπωμα σπιτιών)

 

O Γιώργος Γουναρόπουλος (G. Gounaro)

 

Οδός Ελύτη: Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν πολύ γνωστός Έλληνας ποιητής, (1911 - 1996), βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το Οδυσσέας Ελύτης ήταν φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλλη. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Οδός Ελλησπόντου: Ο Ελλήσποντος είναι στενός πορθμός που ενώνει το Αιγαίο με την Προποντίδα και χωρίζει την Ευρώπη με την Ασία με μεγάλη στρατηγική σημασία. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, πήρε το όνομά από την Έλλη, που έπεσε και πνίγηκε εκεί καθώς περνούσε τον πορθμό πάνω σε φτερωτό κριάρι. Αλλιώς λέγεται και «Τσανάκ Καλέ».

Οδός Ευρύτου: Ο Εύρυτος είναι μυθικός ήρωας και αργοναύτης στην Αργοναυτική Εκστρατεία ο οποίος γεννήθηκε στις όχθες της Κεφάλωσης.

Οδός Επισκόπου Ιωακείμ: Ο Ιωακείμ ήταν επίσκοπος Αλμυρού την περίοδο 1832-1844. Ήταν ο επίσκοπος ο οποίος έχτισε τους ναούς του Αγ. Αθανασίου στο Κρόκιο και του Αγ. Χαραλάμπους στο Αϊδίνι. Ετάφη στο προαύλιο του Αγίου Νικολάου και ο τάφος του υπήρχε μέχρι το σεισμό του 1980. Στον τάφο του είχε χαραχθεί το επιτύμβιο:

«Υπό το μάρμαρον τούτο κείται ο γέρος Ιωακείμ Ζητουνίου, από τα Μεγάλα Βραγκιανά των Αγράφων, αρχιερατεύσας εις το μείναν της επαρχίας του μέρος Αλμυρόν και Κοκόσι χρόνους δώδεκα».

Η επιτάφια πλάκα του Ιωακείμ

 

Οδός Ζαρκαδοχωρίου: Το Ζαρκαδοχώρι είναι οικισμός του Αλμυρού με 14 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή. Το παλιό του όνομα ήταν Χασουμπλί.

 

Οδός Ζερελίων: Τα Ζερέλια είναι μία πολύ σημαντική αρχαιολογική θέση 5 χιλιόμετρα από τον Αλμυρό, με κατάλοιπα νεολιθικού οικισμού, συνδεδεμένα με πολλούς θρύλους και παραδόσεις. Παλαιότερα τις δύο λίμνες ονομάζαν "Οφθαλμούς Διός". Ήταν τα μάτια του Δία που είδαν κάποιο μεγάλο αμάρτημα, οργίστηκαν και το τιμώρησαν.                                                                                                                                                        Αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν οκτώ διαφορετικά επίπεδα εγκατάστασης και κατοίκησης από τα νεολιθικά χρόνια. Υπάρχουν εκτός του αρχαιολογικού χώρου, δύο λίμνες και μικρός υδροβιότοπος.

Οι δίδυμες λίμνες Ζερέλια

Ανατολή στα Ζερέλια

 

Οδός Ηλία Φατμελή: Ο Αλμυριώτης Υποσμηναγός Ηλίας Φατμελής του Δημητρίου, στις 7 Μαΐου 1987 κατέπεσε βόρεια της Λήμνου με το Phantom F-4 πολεμικό αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, ενώ ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Ο Ηλίας Φατμελής

 

Ο τάφος του Ηλία Φατμελή

 

Οδός Ηπείρου: Η Ήπειρος είναι το πιο αραιοκατοικημένο γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας και αυτό οφείλεται στην ορεινότητα και στο άγονο του εδάφους της. Αναφέρεται στην ιστορία μας ακόμη από τα χρόνια του Ομήρου. Τα μαντείο της Δωδώνης ήταν σημαντικότατο πανάρχαιο Ελληνικό ιερό.

Οδός Θερμοπυλών: Οι Θερμοπύλες είναι ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στο Καλλίδρομο όρος και τον Μαλιακό κόλπο. Κατά την αρχαιότητα αποτελούσε τη μοναδική δίοδο από τη Φθιώτιδα στη Λοκρίδα. Η πλέον γνωστή μάχη δόθηκε εδώ το 480 π.Χ., κατά την οποία ο Λεωνίδας αντιμετώπισε τον πολυάριθμο περσικό στρατό σε μία ιστορική σύγκρουση.

Οδός Θέτιδας: Η Θέτιδα ήταν η ωραιότερη από τις 50 κόρες του Νηρέα, θεότητα της θάλασσας και μητέρα του Αχιλλέα. Λατρευόταν σε πολλές ελληνικές πόλεις και ιδιαίτερα στην Θεσσαλία. Στην περιοχή Φαρσάλων υπήρχε οικισμός που λεγόταν «Θετίδειο».

Οδός Θράκης: Η Θράκη είναι μια ιστορική και γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων. Σήμερα το όνομα Θράκη υποδηλώνει μια περιοχή που εκτείνεται στη νότια Βουλγαρία (βόρεια Θράκη), τη βορειοανατολική Ελλάδα (δυτική Θράκη), και την ευρωπαϊκή Τουρκία (Ανατολική Θράκη).

Οδός Ιάσονος: Ο Ιάσων υπήρξε Έλληνας μυθικός ήρωας. Ήταν γιος του Αίσονα και κατά τον μύθο, ο πατέρας του για να τον σώσει από τον Πελία, τον έδωσε στον Κένταυρο που τον ανέθρεψε σε σπηλιές του Πηλίου. Ο Πελίας του είπε να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας και γι΄ αυτό ο Ιάσονας οργάνωσε την Αργοναυτική εκστρατεία.

Οδός Ιωνίας: Η Ιωνία πήρε το όνομά της από την ονομασία των παραλίων της Μικρασίας. Εκεί εγκαταστάθηκαν οι Ίωνες που ξεκίνησαν από την Αττική και την Εύβοια. Ξακουστή υπήρξε η «Ιωνική Δωδεκάπολη» με σπουδαιότερες πόλεις τις: Μίλητο, Έφεσσο, Κολοφώνα, Φώκαια, Κλαζομενές και το ιερό «Πανιώνιο» προς τιμή του Ποσειδώνα. Το 1919 ελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό, ακολούθησε όμως η μικρασιατική καταστροφή και ο ξεριζωμός περίπου δύο εκατομμυρίων Ελλήνων.

Οδός Ινούς: Η Ινώ ήταν κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας και ήταν η μητριά, ή κατ’ άλλους η πραγματική μητέρα, του Φρίξου και της Έλλης.

Οδός Ιτωνίας Αθηνάς: Η Ιτωνία ήταν μία πανάρχαια θεά η οποία μετεξελίχθηκε σε Ιτωνία Αθηνά. Ένα σημαντικότατο και πανελλήνια γνωστό ιερό της βρισκόταν κάπου ανάμεσα σε Μπακλαλί - Καραντζάνταλι και Ζηρέλια.

Οδός Καποδιστρίου: Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε το 1776 στη Κέρκυρα. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από την πόλη Κάπο ντ΄Ιστρια της Δαλματίας. Το 1827 εκλέχτηκε κυβερνήτης της Ελλάδας από την εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ήλθε στην Ελλάδα το 1828 και εγκαταστάθηκε στην Αίγινα. Το 1831 δολοφονήθηκε από τους αδελφούς Μαυρομιχάλη, την ώρα που έβγαινε από την εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο.

Οδός Καραγεώργη: Ο Στάθης Καραγεώργης υπήρξε εκδότης της εφημερίδας του Αλμυρού «Πρόοδος», η οποία εκδιδόταν από το 1934 έως τα χρόνια της κατοχής. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής τόλμησε να αφήσει λευκό στην εφημερίδα του το χώρο της λογοκρισίας γράφοντας «εδώ κόπηκαν από τη λογοκρισία (τόσες) γραμμές». Μετά τη γενναία αυτή πράξη του την ίδια νύχτα που κυκλοφόρησε αυτό το φύλλο της εφημερίδας του φόρτωσε τα εκτυπωτικά μηχανήματα σε μουλάρια και ανέβηκε στο βουνό αντάρτης, ενώ τα μηχανήματά του χρησιμοποιήθηκαν για την έκδοση αντιστασιακών φυλλαδίων.

 

  Ο Στάθης Καραγεώργης

 

  Ο τάφος του Στ. Καραγεώργη και της γυναίκας του

 

Οδός Κοραή: Ο Αδαμάντιος Κοραής ήταν ο σημαντικότερος δάσκαλος του Γένους. Γιατρός, φιλόσοφος και φιλόλογος με σπουδές σε Σμύρνη και Παρίσι. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Τα πρώτα γράμματα διδάχτηκε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Έγραψε συνολικά σε 10 γλώσσες! Υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος φιλόλογος της νεώτερης Ελλάδας. Εξέδωσε 66 τόμους βιβλίων. Η προσφορά του είναι ανυπολόγιστη σε μέγεθος και σημασία για το έθνος.

 

Οδός Κορυτσάς: Η Κορυτσά είναι πόλη της Βόρειας Ηπείρου στην Αλβανία, πρωτεύουσα ομώνυμου νομού. Είναι εμπορικό, γεωργικό, βιομηχανικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής. Βρίσκεται κοντά στα ελληνικά σύνορα κι ο πληθυσμός της είναι 65.000 κάτοικοι. Στις 22 Νοεμβρίου 1940 οι Έλληνες κατέλαβαν την Κορυτσά και στις 20 Απριλίου 1941 την εγκατέλειψαν.

Οι Σύλλογοι Βλάχων Αλμυρού και Βόλου στην Κορυτσά το 2013

 

Οδός Κροκίων: Ονομασία δρόμου προς τιμή των μεγάλων αθλητικών αγώνων «Κροκίων». Οι αγώνες «Κρόκια» διοργανώθηκαν για πρώτη φορά στις 20-21 Μαΐου 1902 για την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του ναού του Αγίου Νικολάου. Η ιδέα ανήκε στη Φιλάρχαιο Εταιρεία Αλμυρού και εισηγητής ήταν το ιδρυτικό της μέλος και δάσκαλος Δημήτριος Πανόπουλος. Οι νικητές των αγώνων ονομάζονταν «Κροκιονίκαι» και η αμοιβή τους ήταν ένα μαντήλι! Αξιοσημείωτο μάλιστα είναι ότι στα πρώτα «Κρόκια» τα βραβεία για τους νικητές ήταν γεωργικά εργαλεία.

Αγώνες ¨Κρόκια¨ το 1912. Αξιοσημείωτο είναι ότι στις κερκίδες συνυπάρχουν γυναίκες με παραδοσιακές και ευρωπαϊκές φορεσιές

Τελετή έναρξης Κροκίων

 

Οδός Κουμουνδούρου Αλ.: Ο Κουμουνδούρος ήταν Έλληνας πολιτικός που καταγόταν από οικογένεια προυχόντων της Μάνης. Δημιούργησε δικό του κόμμα και έγινε 10 φορές πρωθυπουργός. Μεγάλες ήταν οι πολιτικές του διαμάχες με τον Χαρίλαο Τρικούπη, που διαρκώς κατέκρινε την πολιτική του. Στις 8 Οκτωβρίου 1881 επισκέφθηκε ως πρωθυπουργός τον Αλμυρό και έμεινε στο σπίτι των αδελφών Αργυρόπουλου.

 

Οδός Κυριαζοπούλου: Ο Γεώριος Κυριαζόπουλος (ή Αλμυριώτης) ήταν αγωνιστής για την ελευθερία και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, όπως στα Σάλωνα, στη Γραβιά κ.α. Το 1839 του απονεμήθηκε τιμητικά το σιδηρούν παράσημο για τη δράση του.

 

Οδός Κρήτης: Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο ελληνικό νησί και το πέμπτο μεγαλύτερο της Μεσογείου. Κοιτίδα ενός από τους αρχαιότερους Μεσογειακούς πολιτισμούς του Μινωικού, τον οποίο και διέδωσε σε όλα τα νησιά του Αιγαίου και στα ελληνικά παράλια. Το μινωικό κράτος όμως δέχθηκε μεγάλο πλήγμα το 1450 από έναν ισχυρό σεισμό και κατέρρευσε το 1400 με την εισβολή των Αχαιών οι οποίοι πυρπόλησαν την Κνωσσό.

 

Οδός Καππαδοκίας: Η Καππαδοκία (που προέρχεται από το Περσικό ¨Κατπατούκα¨ που σημαίνει "η χώρα των όμορφων αλόγων") είναι μία από τις μεγαλύτερες περιοχές της ανατολικής Μικράς Ασίας. Υπήρξε σημαντική περιοχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και προγονική εστία πολλών σημερινών κατοίκων του Αλμυρού.

 

Οδός Κομνόπουλου: Ο Ιωάννης Κομνόπουλος ήταν δήμαρχος του Αλμυρού στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Ντεμέκης». Το πολιτικό ρεύμα που δημιούργησε γύρω από το πρόσωπό του, παρά την ύπαρξη κάποιων πολιτικών «τζακιών» εκείνης της εποχής, έμεινε γνωστό ως «Ντεμεκισμός», όπως το ονόμασαν οι εφημερίδες της εποχής.

Ο Ιωάννης Κομνόπουλος

 

Οδός Κρασόστρατας: Η Κρασόστρατα ήταν σημαντική εμπορική οδός του Βυζαντινού Αλμυρού, γνωστή για τα καταστήματα που πουλούσαν κρασί.

 

Οδός Κωφών: Το χωριό Κωφοί είναι κτισμένο κοντά στους πρόποδες της Όθρυος και απέχει από τον Αλμυρό 12 χλμ. Σήμερα κατοικούν στο χωριό περίπου 170 άνθρωποι. Υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό χωριό κατά την Τουρκοκρατία, πατρίδα του συγγραφέα και δάσκαλου του Γένους Στέφανου Κομμητά. Υπήρξε και πηγή έμπνευσης τοπικών τραγουδιών:

«Στα Κουφιώτικα τα μέρη πέρασα ένα καλοκαίρι.

Είδα μια Κουφιωτοπούλα, έμορφη κι αρχοντοπούλα».

 

 Κωφοί

 

Οδός Κοκκωτών: Το χωριό Κοκκωτοί με πληθυσμό 300 κατοίκων είναι χτισμένο σε υψόμετρο 600 μέτρων και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά της πόλεως του Αλμυρού. Παλιά το χωριό ήταν χωρισμένο στα δύο. Υπήρχαν δύο μαχαλάδες. Ο ένας με το όνομα «Κοκώσι» και ο άλλος με το όνομα «Κοκκωτοί». Στο τέλος, υποχώρησε ο ένας από τους δύο και οι δύο μαχαλάδες ενώθηκαν με το όνομα «Κοκκωτοί», το οποίο ισχύει έως και σήμερα.

 

Χιονισμένοι Κοκκωτοί

    Παλιό γλέντι στην πλατεία του χωριού

 

Οδός Κισσώτισας: Κισσώτισα ήταν το παλιό όνομα του μοναστηριού της (Άνω) Παναγίας Ξενιάς από τη Βυζαντινή εποχή μέχρι την Τουρκοκρατία.

 

Η Παναγία Ξενιά περίπου το 1878 σε σχεδίασμα του Δ. Σεϊζάνη

 

                 

Αριστερά η Άνω Μονή Ξενιάς (Κισσώτισα) και δεξιά η θαυματουργή εικόνα της

Παλιό Δεκαπενταύγουστο στην Πάνω Μονή Ξενιάς

 

Οδός Καπετάν-Λιάκου: Ο καπετάν Λιάκος έδρασε στην περιοχή της Όθρυος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και το όνομά του διασώθηκε σε τοπικά δημοτικά τραγούδια:

« - Προσκύνα Λιάκο τον πασά, προκύνα το βεζύρη,

να σου χαρίσει τη ζωή, δερβέναγας να γίνεις.

Όσο ν’ ο Λιάκος ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει,

Πασά έχει ο Λιάκος το σπαθί, βεζύρη το ντουφέκι».

 

Οδός Καπετάν Δρόσου: Ο καπετάν Δρόσος επίσης έδρασε στην περιοχή της Όθρυος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και το όνομά του διασώθηκε σε τοπικά δημοτικά τραγούδια:

«-Εσείς χωριά Γουριώτικα, Κοκόσια βιλαέτια,

το Δρόσο που τον έχετε, το φοβερό τον κλέφτη;

-Ο Δρόσος πέρα πέρασε, πέρα κατ’ τη Λαμία».

 

Οδός Κουάριου: Κουάριος κατά την αρχαιότητα ήταν το όνομα του σημερινού ποταμού Ξηριά. Στις όχθες του, τον Μάρτιο του 1311, έγινε η σημαντικότατη μάχη ανάμεσα στους Καταλανούς και στον Δούκα των Αθηνών η οποία σήμανε το τέλος των παραλιακών «Δύο Αλμυρών» και την απαρχή της ίδρυσης του σημερινού Αλμυρού.

Ο παλιός Αμυντικός Στρατώνας του Αλμυρού στις όχθες του Ξηριά το 1908

Τούρκοι αιχμάλωτοι στον παλιό Στρατώνα
 

Οδός Κύπρου: Είναι νησιωτικό κράτος της ανατολικής Μεσογείου, απέναντι στις μικρασιατικές και συριακές ακτές. Η θέση της είναι εξαιρετικής σημασίας από συγκοινωνιακή, οικονομική και στρατηγική άποψη. Από τους αρχαίους χρόνους, η Κύπρος κατοικείται από Έλληνες. Το 1974 η Κύπρος δέχτηκε την επίθεση του «Αττίλα» και οι Τούρκοι κατέχουν μέχρι σήμερα το 37% του κυπριακού εδάφους.

 

Οδός Λέσβου: Η Λέσβος είναι νησί του Αιγαίου πελάγους και μάλιστα το τρίτο σε μέγεθος μετά την Κρήτη και την Εύβοια. Βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές. Το είχαν αποικίσει Έλληνες από την Ανατολική Θεσσαλία από την δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. Πρωτεύουσα της είναι η Μυτιλήνη.

 

Οδός Λυκούργου: Ο Λυκούργος ήταν νομοθέτης της αρχαίας Σπάρτης. Κατά την παράδοση, έζησε γύρω στο 800 π.Χ και ήταν γιος βασιλιά. Αφού προηγουμένως ειρήνευσε τις αλληλομαχόμενες πολιτικές μερίδες, επέβαλε νόμους το κύρος των οποίων στερεώθηκε με δελφικό χρησμό. Οι νόμοι αυτοί που αποτέλεσαν τη βάση της σπαρτιατικής δύναμης, ίσχυσαν επί 500 χρόνια.

 

Οδός Λαφυστίου Διός: Το Λαφύστιο ιερό της περιοχής Αλμυρού ήταν αφιερωμένο στο Λαφύστιο Δία και ήταν σημαντικότατο ιερό, πολύ μεγάλου ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Κατά τον Ηρόδοτο, όταν ο Ξέρξης κατέβαινε προς τη νότια Ελλάδα δεν τόλμησε ούτε ο ίδιος να εισέλθει σε αυτό, ούτε το επέτρεψε και στο στρατό του.

 

Οδός Λιάνου Κ.: Ο Κωνσταντίνος Λιάνος υπήρξε δημογέροντας του Αλμυρού στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και βοήθησε σημαντικά στο να αποκτήσουν οι Αλμυριώτες την πρώτη τους εκκλησία, τον Άγιο Νικόλαο, στα 1802.

 

Οδός Μακεδονίας: Η Μακεδονία είναι το δεύτερo μεγαλύτερo σε πληθυσμό και το μεγαλύτερο σε έκταση διαμέρισμα της Ελλάδος. Έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία που ξεκινά με τον προϊστορικό άνθρωπο των Πετραλώνων και περιλαμβάνει τον αρχαιότερο γνωστό γεωργικό οικισμό στη Ευρώπη. Eδώ βρίσκεται ο Όλυμπος, όπως επίσης και το Δίον, η Πέλλα και η Βεργίνα, τόποι λατρείας και διοικητικές πρωτεύουσες της αρχαίας περιοχής.

 

Οδός Μητάκου: Ο Νικόλαος Μητάκος γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1890. Αντί άλλων πληροφοριών παραθέτουμε διαφήμιση που είχε ο ίδιος καταχωρήσει στην εφημερίδα «Αχιλληίς» το 1927:

«Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Ελληνικού Πανεπιστημίου εν έτει 1910 και επί δεκαετίαν ως Λοχαγός έφεδρος Ιατρός διηύθυνε στρατιωτικά Νοσοκομεία ειδικευθείς διά κλινικών παρατηρήσεων».

Επίσης το 1934 είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Κοινότητας Αλμυρού.

   

    Ο Νικόλαος Μητάκος

Ο τάφος του Νικολάου Μητάκου

 

Οδός Μετσόβου: Η οδός αυτή πήρε το όνομα της από το Μέτσοβο της Ηπείρου, το οποίο είναι μια κωμόπολη της Ηπείρου ανάμεσα στα βουνά της Πίνδου σε υψόμετρο περίπου 1200 μέτρα και είναι γενέτειρα πολλών Ελλήνων Βλάχων ευεργετών (Αβέρωφ, Στουρνάρης, Τοσίτσας κ.α).

 

Οδός Μεσογείων: Τα Μεσόγεια είναι συγκρότημα δήμων της Ανατολικής Αττικής. Έδρα του συγκροτήματος είναι τα Σπάτα και επίνειο το λιμάνι της Ραφήνας. Αρχικά είχαν αγροτικό και παραθεριστικό χαρακτήρα, αλλά μετά τα μεγάλα έργα που έγιναν το 2004 έγιναν έδρα πολλών εταιρειών και υπήρξε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη.

 

Οδός Μικράς Ασίας: Η Μικρά Ασία είναι το δυτικότερο τμήμα της Ασίας και υπήρξε σημαντική κοιτίδα του Ελληνισμού. Σημαντικότερες πόλεις είναι η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη, τα Άδανα και η Προύσα.

 

Οδός Μιχοπούλου Ν.: Ο Νικόλαος Μιχόπουλος υπήρξε πρωτεργάτης του συνεταιριστικού κινήματος. Γεννήθηκε το 1878 στους Κοκκωτούς, σπούδασε και εργάστηκε ως δάσκαλος. Ιδρυτικό μέλος και 2 φορές ταμίας της Φιλαρχαίου Εταιρίας. Ανέλαβε την πρωτοβουλία για την ίδρυση ενός Γεωργικού Συνεταιρισμού ώστε να μην εκμεταλλεύονται τους αγρότες. Έτσι λοιπόν το 1900 ιδρύθηκε ο Γεωργικός Συνεταιρισμός Αλμυρού. Το 1926 ως στέλεχος του Υπ. Γεωργίας έγινε Γενικός Επιθεωρητής Συνεταιρισμών και πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας. Ο τότε κορυφαίος δημοσιογράφος Βλάσης Γαβριηλίδης έγραψε γι’ αυτόν: «Ένας δημοδιδάσκαλος αξίζει προκειμένου περί της πραγματικής προόδου, χιλίους Βενιζέλους και κάμποσους Βαλαωρίτηδες».

Πέθανε το 1933 και η προτομή του είναι στην πλατεία Αλμυρού.

Ο Νικόλαος Μιχόπουλος με τη σύζυγό του

 

Οδός Μυρμηδόνων: Οι Μυρμηδόνες ήταν αρχαίος λαός της Φθίας της Θεσσαλίας, φημισμένος για τον ηρωισμό τους. Γενάρχης τους ήταν ο Μυρμηδόνας γιος του Δία και της Ευρυμέδουσας. Ανήκαν στο βασίλειο του Αχιλλέα.

Η οδός Μυρμηδόνων το 2010

 

Οδός Μπότσαρη: Οι Μποτσαραίοι ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο ονομαστές οικογένειες που υπήρχαν στο Σούλι. Γενάρχης της οικογένειας ήταν ο Σπυρίδων Μπότσαρης και πιο γνωστός ο Μάρκος Μπότσαρης για τον οποίο όταν ζούσε ένα διάστημα στην αυλή του Αλή Πασά, ο Αλή έλεγε: «εκείνος εκεί ο αμίλητος θα φάει πολύ Τουρκιά». Σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1823.

 

Οδός Μαγούλας: Η τοποθεσία «Μαγούλα», ανατολικά του Αλμυρού, ήταν σημαντικός νεολιθικός οικισμός της περιοχής μας.

 

Οδός Μαυρολόφου: Είναι οικισμός του Δήμου Αλμυρού. Το παλιό όνομα του Άνω Μαυρολόφου είναι Άνω Καρανταναλί και του Κάτω Μαυρολόφου («Μαμαλέϊκα») Κάτω Καρανταναλί.

 

Οδός Μιλτιάδου: Ο Μιλτιάδης (540 π.Χ.-489 π.Χ.) ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στην μάχη του Μαραθώνα. Πέθανε στη φυλακή μετά από κατηγορίες πολιτικών του αντιπάλων.

 

Οδός Μαραθώνος: Ο Μαραθώνας είναι κωμόπολη της βορειοανατολικής Αττικής όπου διεξήχθη η μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. ανάμεσα σε Αθηναίους και Πλαταιείς από τη μια πλευρά και τους Πέρσες από την άλλη. Έληξε με νίκη των Ελλήνων και σήμανε το τέλος της πρώτης απόπειρας της Περσικής αυτοκρατορίας να υποτάξει τις πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας.

 

Οδός Μετσοβίτη Ρ.: Ο Ρίζος Μετσοβίτης υπήρξε εκδότης της τοπικής εφημερίδας «Ηχώ» και διετέλεσε δήμαρχος Αλμυρού το διάστημα 1964-1967.

 

Ο Ρίζος Μετσοβίτης

 

Οδός Νεράιδας: Η Νεράιδα είναι οικισμός του Δήμου Αλμυρού με πληθυσμό 126 κατοίκους (απογραφή 2001). Το παλιό όνομα του χωριού είναι Κελεμενί και αξίζει να αναφέρουμε κι εδώ την ύπαρξη ισχυρού Βλάχικου στοιχείου. Για τη Νεράϊδα ο Ν. Γιαννόπουλος έγραψε ότι στο μέρος που είναι το χωριό σήμερα «φαίνεται ότι το πάλαι ην ελληνική κώμη, σωζομένη και κατά τους βυζαντινούς χρόνους».

 

 Ο οικισμός της Νεράιδας

 

Οδός Νεφέλης: Η Νεφέλη υπήρξε σύζυγος του Αθάμαντα και μητέρα του Φρίξου και της Έλλης. Έστειλε σύμφωνα με το μύθο ένα φτερωτό χρυσό κριάρι το οποίο έσωσε τα δυο της παιδιά και τα απομάκρυνε πετώντας πάνω από τη θάλασσα. Η Έλλη έπεσε στα νερά του Ελλησπόντου, ενώ ο Φρίξος έφτασε ως την Κολχίδα, όπου χάρισε το Χρυσόμαλλο Δέρας στο βασιλιά Αιήτη.

 

Οδός Νεοπτόλεμου: Ο Νεοπτόλεμος ήταν γιος του τοπικού ήρωα του Τρωικού πολέμου Αχιλλέα και της Δηιδάμειας, κόρης του Λυκομήδη. Ήταν ένας από τους πρώτους που εισχώρησαν στην Τροία εξερχόμενος από τον Δούρειο Ίππο. Σκότωσε τον Πρίαμο και το γιο του Έκτωρα, Αστυάνακτα, ενώ φέρεται να θυσίασε στον τάφο του πατέρα του την κόρη του Πριάμου Πολυξένη και να πήρε μαζί του ως λάφυρο τη σύζυγο του Έκτωρα, Ανδρομάχη.

 

Οδός Νεοχωρακίου: Το Νεοχωράκι είναι οικισμός του Δήμου Αλμυρού με 190 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και έδρα του Δήμου Αλμυρού κατά την Τουρκοκρατία κατά τον Γιαννόπουλο. Το παλιό του όνομα έως το 1927 ήταν Ιντζέκι και στη βόρεια πλευρά του υπήρχε και ο μαχαλάς Ιντζεκάκι.

 

 Το Νεοχωράκι

 

Οδός Ξηριά: Ο Ξηριάς είναι ποταμός του Αλμυρού συνδεδεμένος με την ιστορία του. Πάνω από τον Ξηριά δέσποζε ως το 1930 ο περίφημος Τούρκικος αμυντικός Στρατώνας του Αλμυρού. Στις όχθες του επίσης, έγινε η σημαντική μάχη του 1311 μεταξύ των Καταλανών και του Δούκα Γουλαθήρου των Αθηνών.

Βόλτα στη γέφυρα του Ξηριά το 1966

Η ίδια γέφυρα το 2012

 

Οδός Ομόνοιας: Πέρα από τη γενική έννοια που έχει η λέξη «Ομόνοια» συμβολίζοντας την ενότητα και την ενιαία στάση, για την περιοχή μας είναι και το συμβολικό όνομα της πρώτης αλωνιστικής μηχανής που απέκτησε ο Γεωργικός Συνεταιρισμός Αλμυρού υπό την καθοδήγηση του Νικολάου Μιχόπουλου.

 

Οδός Όθρυος: Η Όθρυς είναι οροσειρά που χωρίζει την Στερεά από τη Θεσσαλία. Κατά τη μυθολογία η Όθρυς είναι το βουνό των Τιτάνων. Εδώ επίσης σταμάτησε και η κιβωτός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας μετά τον κατακλυσμό. Το επιβεβαιώνει ο Ελλάνικος, ο αρχαιότερος των συγγραφέων που μνημονεύουν τον κατακλυσμό, γράφοντας ότι «την λάρνακα (=κιβωτός) ου τω Παρνασώ προσενεχθήναι αλλά περί την Όθρυν της Θεσσαλίας».

Εξάλλου συνδέεται και με τα μυθικά πρόσωπα του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, τα βόδια του Ίφικλου και το μαρτύριο του Ερυσίχθονα. Η υψηλότερη κορυφή της το Γκιούζι φθάνει σε ύψος τα 1.726 μέτρα ενώ το Γερακοβούνι ακολουθεί με 1.673 μ. Επίσης υπάρχουν δεκάδες σπήλαια με γνωστότερο όλων τη Νεροσπηλιά ένα υπόγειο ποτάμι μήκους χιλίων μέτρων στα 1.220 μέτρα υψόμετρο, την Τιτανοσπηλιά κ.α.

 

Επάνω χιονισμένη Όθρυς και κάτω η Νεροσπηλιά

Οδός Οθρηίδος: Η Ο(ρ)θρηίδα ήταν μία μυθολογική νύμφη της Όθρυος. Ήταν σύζυγος του Έλληνα, του γιου του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, και μητέρα του Αχαιού, του Αίολου, του Δώρου και του Ίωνα, άρα μητέρα όλων των Ελληνικών φύλλων.

 

 

 Τοπία της Όθρυος

 

Οδός Οικονομίδη: Ο Δημήτριος Οικονομίδης καταγόταν από οικογένεια μεγαλοκτηματιών. Ήταν από τους πρώτους που ύψωσαν στην επαρχία Αλμυρού τη σημαία της επανάστασης το 1878 εναντίον των Τούρκων. Εκλέχθηκε για 4 περιόδους βουλευτής με το Δηλιγιαννικό κόμμα. Ενδεικτικό της επιρροής που είχε στην περιοχή, είναι η φήμη ότι στον αστυνόμο που κάθε φορά διοριζόταν στον Αλμυρό έλεγε:

«Άκου δω, τα μπαούλα σου ακόμα μην τ’ ανοίγεις. Αν δε μου κάνεις, θα σε διώξω

 

Οδός Παγοποιείου: Είναι όνομα οδού στην περιοχή του Δασαρχείου Αλμυρού, το όνομα της οποίας θυμίζει το παλιότερο παγοποιείο των αδελφών Λογοθέτη το οποίο υπήρχε εκεί.

 

Οδός Παναγίας Ξενιάς: Γνωστότατο συγκρότημα δύο μοναστηριών της περιοχής Αλμυρού. Η Άνω Μονή Ξενιάς (πάνω Μοναστήρι), είναι ανδρικό μοναστήρι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και η ίδρυσή του ανάγεται στον 11ο αιώνα. Η Κάτω Γυναικεία Μονή του Αγίου Νικολάου (κάτω Μοναστήρι) στην οποία φυλάσσεται η ονομαστή εικόνα της Παναγίας Ξενιάς που αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά, πιστεύεται ότι ιδρύθηκε μεταγενέστερα ως μετόχι της Άνω Μονής. Το όνομα «Ξενιά» πιθανότατα επικράτησε έναντι του παλαιοτέρου «Κισσώτισσα» γιατί η εικόνα της Θεοτόκου ήρθε από κάποια «ξένη» μονή. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην στήριξη και σίτιση του λαού της περιοχής. Παραμονές της επανάστασης ο Αθανάσιος Διάκος ήρθε στο Μοναστήρι της Ξενιάς για τρεις μέρες και κανόνισε τη συμμετοχή της περιοχής Αλμυρού στον απελευθερωτικό αγώνα.

 

Η κάτω Μονή χτυπημένη από το σεισμό του 1980

Η κάτω Μονή Ξενιάς σε εξώφυλλο Ευαγγελίου

 

Οδός Παύλου Μελά: Ο Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, από τους ηγέτες και ήρωες του Μακεδονικού αγώνα. Προδόθηκε τελικά από έναν οδηγό του και οι Τούρκοι επιτέθηκαν στους Έλληνες και τον σκότωσαν. Τάφηκε στην Καστοριά και ο θάνατός του συγκλόνισε τους Έλληνες.

 

Οδός Πατριάρχου Ιεροθέου: Ο Ιερόθεος είχε γεννηθεί στον Κλεινοβό και διετέλεσε Επίσκοπος Ζητουνίου (Λαμίας) και Αλμυρού. Είχε την έδρα του στον Πλάτανο γιατί στον Αλμυρό ήταν πάρα πολλοί Τούρκοι. Κάποιοι Πλατανιώτες όμως πρόδωσαν τις ενέργειές του στους Τούρκους και αναγκάστηκε να φύγει κρυφά στην παραλία του Πλατάνου και από εκεί στην Εύβοια. Διέθεσε προσωπικά του χρήματα για την ανέγερση του Αγίου Νικολάου και τη λειτουργία σχολείων του Αλμυρού και στο τέλος της ζωής του έγινε Πατριάρχης Αλεξανδρείας στην Αίγυπτο.

 

Ο Πατριάρχης Ιερόθεος

 

Οδός Περικλέους: Ο Περικλής (από τις λέξεις περί+κλέος= o περιτριγυρισμένος από δόξα), ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ. και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, η δόξα και η φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα την ονομασία «Χρυσός Αιώνας του Περικλέους».

 

Οδός Πόντου: Ο Πόντος είναι μία γεωγραφική περιοχή της βορειοανατολικής Μικράς Ασίας η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού. Μέχρι το 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε τη μικρασιατική καταστροφή κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς πληθυσμούς. Μέρος του πληθυσμού της Ευξεινούπολης έλκει την καταγωγή του από εκεί.

 

Οδός Πλατυγένους: Οι Πλατυγέννηδες ή Πλατυγιάννηδες ήταν σημαντική οικογένεια προυχόντων της Γούρας. Υπήρξαν ευεργέτες της Γούρας και όχι μόνο. Ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας ήταν ο Δημήτριος Πλατυγένης, μεγάλος ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και της ιδιαίτερης πατρίδας του.

 

Οδός Πρωτεσιλάου: Ο Πρωτεσίλαος ήταν γιος του Ιφίκλου και της Αστυόχης και βασιλιάς της Φυλάκης κατά τον Τρωικό πόλεμο. Έλαβε μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας με 40 πλοία, επικεφαλής των πόλεων Φυλάκης και Πυράσου. Αν και είχε δοθεί χρησμός ότι ο πρώτος που θα έβγαινε από τα πλοία κατά την άφιξη του στόλου στην Τροία θα σκοτωνόταν, ο Πρωτεσίλαος δέχθηκε να βγει αυτός πρώτος γνωρίζοντας το συγκεκριμένο χρησμό. Η γυναίκα του Λαοδάμεια όμως δε μπορούσε να αποδεχθεί το χαμό του και έφτιαξε ένα κέρινο ομοίωμα του και ζούσε με αυτό. Το ίδιο βασανιζόταν και ο Πρωτεσίλαος και τελικά ο Πλούτωνας του έδωσε άδεια να πάει κοντά στη γυναίκα του για τρεις ώρες. Όταν ο χρόνος τελείωσε, η γυναίκα του αυτοκτόνησε και κατέβηκε μαζί του στον κάτω κόσμο.

 

Οδός Παναγοπούλου: Ο Γεώργιος Παναγόπουλος ήταν διευθυντής του υποκαταστήματος της «Θεσσαλικής Τραπέζης» και δήμαρχος Αλμυρού τις περιόδους: 1882-83, 1891-1895 και 1895-1899. Ήταν δηλαδή ο πρώτος δήμαρχος μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Επίσης υπήρξε μέλος του σωματείου «Αχιλλεύς».

 

Ο Γεώργιος Παναγόπουλος

Ο τάφος του Γ.Παναγόπουλου

 

Οδός Πλαταιών: Στην αρχαία βοιωτική πόλη Πλαταιές διεξήχθη τον Αύγουστο του 479 π.Χ. η μάχη των Πλαταιών μεταξύ του συνασπισμού των ελληνικών πόλεων-κρατών και του περσικού στρατού. Η συντριπτική νίκη των Ελλήνων σήμανε το τέλος της περσικής εκστρατείας στον ελλαδικό χώρο.

 

Οδός Πραξιτέλους: Ο Πραξιτέλης καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες της αρχαιότητας. Ήταν ο πρώτος που φιλοτέχνησε τη γυμνή γυναικεία μορφή σε φυσικό μέγεθος. Γνωστότερο έργο του είναι ο «Ερμής του Πραξιτέλη». Μερικά από τα έργα του χρωματίστηκαν από το ζωγράφο Νικία και σύμφωνα με τη γνώμη του Πραξιτέλη κέρδισαν πολύ από αυτή την επεξεργασία.

 

Οδός Πλατάνου: Ο Πλάτανος είναι δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμυρού με 865 κατοίκους, (απογραφή 2001), ενώ στην εποχή της παλιάς ακμής του, το 1890, είχε 3.275 κατοίκους. Το αρχικό χωριό (Παλιός Πλάτανος) έχει καταστραφεί 6 φορές προσπαθώντας να αποκτήσει ή να διατηρήσει την ελευθερία του και τελικά την περίοδο 1953-1962 οι κάτοικοι σταδιακά το εγκατέλειψαν για να χτίσουν το νέο χωριό στη σημερινή θέση του.

 

Ο Παλιός Πλάτανος

 

Οδός Παπαδιαμάντη: Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851. Ήταν κορυφαίος Έλληνας λογοτέχνης, επονομαζόμενος ο "Άγιος των ελληνικών γραμμάτων". Έγραψε ηθογραφικά διηγήματα και μυθιστορήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.

 

Οδός Παλαμά: Ο Κωστής Παλαμάς, (1859 - 1943), ήταν ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Καμπά και τον Δροσίνη της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής Σχολής.

 

Οδός Πέρδικας: Η Πέρδικα είναι οικισμός του Δήμου Αλμυρού με 7 κατοίκους (απογραφή 2001). Το παλιό της όνομα ήταν Δαουτζά ή Νταουτζά, αλλά μετονομάσθηκε το 1955.

   

Πέρδικα, όψη του χωριού

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πέρδικα ο ναός των Ταξιαρχών, σε τοπική γιορτή το Νοέμβριο του 2015

 

Οδός Πίνδου: Η Πίνδος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδος. Η ψηλότερη κορυφή της ανήκει στον Σμόλικα και έχει υψόμετρο 2.637 μέτρα

 

Οδός Πύρρας: Η Πύρρα ήταν η σύζυγος του Δευκαλίωνα. Ο Δευκαλίων και η Πύρρα ήταν οι μόνοι άνθρωποι που επέζησαν από τον Κατακλυσμό όταν το πλοιάριό τους σταμάτησε στην Όθρυ και το ζεύγος αυτό αναδημιούργησε την ανθρωπότητα κατά τους μύθους. Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη μάλιστα πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων ο οποίος παντρεύτηκε τη νύμφη Ο(ρ)θρηίδα.

  Χάρτης του 1814, του Ανθ. Γαζή, σττον οποίο φαίνονται τα τοπωνύμια Δευκαλίων και Πύρρα, τα οποία συνδέονται με την περιοχή μας από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος

Δευκαλίων και Πύρρα

 

Το νέο έμβλημα του Δήμου Αλμυρού που συνδέει το μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας με τη σύγχρονη εποχή και την περιοχή μας

 

Οδός Ραγάζου: Ο Αθανάσιος Ραγάζος γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1913 στον Αλμυρό. Πρωταγωνίστησε στο βαλκανικό χώρο του αθλητισμού πριν από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Κατέκτησε συνολικά 6 μετάλλια σε Βαλκανικούς αγώνες. Αγωνίστηκε και μετά τον πόλεμο, οπότε διακρίθηκε σε αγώνες μαραθωνίου δρόμου.

     Ήταν ένατος το 1946 στους πανευρωπαϊκούς στο Όσλο με 3:32:58 και δέκατος έβδομος το 1950 στις Βρυξέλλες σε ηλικία 37 ετών. Επίσης κατατάχθηκε δεύτερος στο μαραθώνιο στους Μεσογειακούς αγώνες της Αλεξάνδρειας με 3:21:32. Στο μαραθώνιο είχε ατομικό ρεκόρ 2:35:27 από το 1951 στη Βοστόνη.

Στα 10.000 μ. είχε ατομικό ρεκόρ 32:11.0 που ήταν και πανελλήνιο ρεκόρ. Στην ίδια απόσταση είχε πετύχει άλλα τρία πανελλήνια ρεκόρ την περίοδο 1938-40. Για προπόνηση πήγαινε τρέχοντας από τον Αλμυρό έως το Βόλο. Πέθανε στις 30/3/1991. Η σημαντικότερη προσφορά του είναι ότι ενέπνευσε μία ολόκληρη γενιά Αλμυριωτών να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Το στάδιο του Αλμυρού έχει πάρει το όνομά του σε ένδειξη τιμής.

    

 

Οδός Ρόδου: Η Ρόδος, με έκταση 1.398 τετρ.χλμ., είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε έκταση νησί του Αιγαίου. Το νησί έχει μόνιμο πληθυσμό 117.007 κατοίκους (απογραφή 2001), ενώ ο Δήμος Ροδίων έχει 53.709 κατοίκους.

 

Οδός Ρίτσου: Ο Γιάννης Ρίτσος (1909 - 1990) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και μελέτες. Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης του Λένιν.

 

Οδός Ρακοπούλου: ο Ευστάθιος Ρακόπουλος ήταν πολιτικός παράγοντας και βουλευτής στον Αλμυρό τις αρχές του 20ου αιώνα. Βοήθησε σημαντικά στην εγκατάσταση των προσφύγων στην Ευξεινούπολη και στην ανέγερση του ναού της Ευαγγελίστριας.

 

Οδός Σταδίου: H λέξη «στάδιο» σήμαινε αρχικά αγώνα δρόμου ενός σταδίου και κατόπιν τον χώρο του αθλήματος. Το Εθνικό Στάδιο Αλμυρού διαμορφώθηκε πρώτη φορά το 1902 για την διεξαγωγή των «Κροκίων Δρόμων» οι οποίοι οργανώθηκαν από τη Φιλάρχαιο Εταιρεία, ενώ αργότερα ανέλαβε την τέλεση τους ο Γυμναστικός Σύλλογος Αλμυρού. Η έκτασή του  είναι 32.000 τ.μ. και είναι δωρεά των Τρ. Αργυρόπουλου, Χρ. Φίλωνος, Θ. Νάση και άλλων μελών του Γ.Σ. Αλμυρού. Το 1970 δόθηκε από την τότε διοίκηση του Γ.Σ. Αλμυρού στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Περιλαμβάνει γήπεδο ποδοσφαίρου, κλειστό γυμναστήριο, βοηθητικό γήπεδο ποδοσφαίρου, στίβο έξι διαδρομών 400 μέτρων, δύο γήπεδα καλαθοσφαίρισης, γήπεδο πετοσφαίρισης, κλειστό προπονητήριο στίβου και μεγάλο χώρο πάρκινγκ. Το 1998 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της σκεπαστής κερκίδας χωρητικότητας 3.000 θέσεων, καθώς και η κατασκευή δημοσιογραφικών θεωρείων.

 

Οδός Σμύρνης: Η Σμύρνη είναι πόλη και λιμάνι της Τουρκίας. Κατά τον 18ο αιώνα έγινε σημαντικό πνευματικό και εμπορικό ελληνικό κέντρο. Οι Τούρκοι έκαναν μεγάλες σφαγές το 1770, το 1797, το 1821 και το 1919. Επίσης είναι και πατρίδα αρκετών Αλμυριωτών προσφύγων.

 

Οδός Σκοπέλου: Η Σκόπελος είναι νησί των Βορείων Σποράδων, με έκταση 96 τετρ. χιλιόμετρα, ανάμεσα στη Σκιάθο την Αλόννησο. Εύφορο νησί με έδαφος κατάφυτο από ελιές αμπέλια και συκιές. Θεωρείται το πιο πράσινο νησί του Αιγαίου. Η αρχαία ονομασία της ήταν Πεπάρηθος.

 

Οδός Σκιάθου: Η Σκιάθος είναι νησί των Βορείων Σποράδων, το δυτικότερο από όλα. Μικρό, αλλά γραφικότατο νησί με μαγευτικές ακρογιαλιές, πατρίδα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η ονομασία του νησιού προέρχεται από το γεγονός ότι μέχρι εκεί φτάνει η σκιά του Αγίου Όρους («σκιά του Άθω»).

 

Οδός Σαλαμίνος: Νησί του Σαρωνικού κόλπου. Λέγεται και Κούλουρη. Η Σαλαμίνα είναι κυρίως γνωστή από την ομώνυμη ναυμαχία. Ο ελληνικός στόλος (380 τριήρεις, 72.000 άνδρες) κατανίκησε στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ τον κατά πολύ μεγαλύτερο περσικό στόλο (1.200 τριήρεις, 310.000 άνδρες).

 

Οδός Σπύρου Καλογήρου: Ο Σπύρος Καλογήρου ήταν υπάλληλος του Δημοσίου Ταμείου Αλμυρού και είχε μία υπέρμετρη και ανιδιοτελή αγάπη για τον κλασσικό αθλητισμό. Ως Γενικός Γραμματέας του Γυμναστικού Συλλόγου Αλμυρού υπήρξε συντελεστής πολλών επιτυχιών του Συλλόγου.

 

Οδός Στεφάνου Κομμητά: Ο Στέφανος Κομμητάς, «ο εκ Φθίας, εκ χωραρχίας μεν Κοκοσίου, Κώμης δε Κωφών» όπως έγραφε στα εξώφυλλα των βιβλίων του, ήταν δάσκαλος του Γένους ο οποίος γεννήθηκε το 1770 στους Κωφούς. Έκανε ανώτερες σπουδές και είχε πλούσια εθνική, εκπαιδευτική και συγγραφική δράση. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας, καθηγητής στο Ελληνομουσείο του Βουκουρεστίου και φανατικός αρχαϊστής. Πήρε μέρος στους γλωσσικούς αγώνες της εποχής χωρίς αποτέλεσμα όμως, αφού η επιστροφή στην αρχαία ελληνική ήταν αδύνατη. Πέθανε στην Πέστη της Ουγγαρίας το 1833 ή 1834 και άφησε στους Κωφούς 60.000 γρόσια για ίδρυση σχολείου.

     

   Εξώφυλλο βιβλιου του Στεφάνου Κομμητά

 

Οδός Σεφέρη:Ο Γεώργιος Σεφέρης, (1900-1971), ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεότερης Ελλάδας, και τιμήθηκε το 1963 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Σεφεριάδης. Υπηρέτησε ως διπλωμάτης σε διάφορες χώρες και έφτασε ως το βαθμό του πρεσβευτή.

 

Οδός Σέκκα Δ. Ο Δημήτριος Σέκκας είχε καταγωγή από τον Πλάτανο, ήταν καθηγητής φιλόλογος και υπηρέτησε για πολλά χρόνια στο Γυμνάσιο Αλμυρού.

 

Οδός Σολωμού: Ο Διονύσιος Σολωμός, (1798 - 1857), ήταν Ζακυνθινός ποιητής περισσότερο γνωστός για τη συγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», το 1823, οι δύο πρώτες στροφές του οποίου έγιναν ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος. Ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.

 

Οδός Τσαρούχη: Ο Γιάννης Τσαρούχης, (1910-1989), ήταν πολύ γνωστός Έλληνας ζωγράφος και σκηνοθέτης. Οι πίνακές του περικλείουν πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία ιδιαίτερα του λιμανιού του Πειραιά. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή αναγνώριση.

 

Οδός Τσιγκελίου: Το Τσιγκέλι είναι παραλιακή περιοχή της περιφέρειας Αλμυρού στην οποία ο Βελή πασάς σε έκταση 100 στρεμμάτων ίδρυσε οικισμό όπου είχε χτίσει σεράι και είχε ιδρύσει και τελωνείο ώστε να ελέγχει τις εξαγωγές σιταριού στους Άγγλους στη Μάλτα. Στην περιοχή επί Τουρκοκρατίας κρεμούσαν τους Χριστιανούς σε τσιγκέλια, επάνω στα δέντρα, στο δρόμο που ενώνει τη θάλασσα με τον Αλμυρό, αυτό διασώζει η λική  παράδοση. 

 

   

Άποψη του Αλμυρού και της "σκάλας" του. Γκραβούρα που δημοσιεύθηκε το 1897 σε εφημερίδα του Σαν Φραντσίσκο

 

 

Σχεδίασμα το οποίο πιθανολογείται ότι απεικονίζει την εκκλησία του Αγ. Ιωάννη στο Τσιγγέλι, τον 19ο αι.

 

  

Η εκκλησία του Αγ.  Ιωάννη στο Τσιγκέλι το 1985

 

 

Οδός Τσιαμανή Χρ.: Ο Χρήστος Τσιαμανής ήταν Διευθυντής της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αλμυρού από το 1943 έως το 1967, με μεγάλη προσφορά στην ανάπτυξη του συνεταιριστικού πνεύματος και στην πρόοδο της Ενώσεως. Επί των ημερών του η Ένωση απέκτησε ιδιόκτητα γραφεία, καθώς και εκτάσεις στις οποίες κτίστηκαν τυροκομείο, κυλινδρόμυλος, αποθήκες κλπ. Έχει ταφεί κατά την επιθυμία του, στο κοιμητήριο Κοκκωτών «στις πουρνάρες».

 

Οδός Υψηλάντους: Ο Δημήτριος Υψηλάντης, (17941832), ήταν στρατιωτικός και αγωνιστής της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, ενώ αδελφός του ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.

 

Οδός Υακίνθου: Ο Υάκινθος στην ελληνική μυθολογία είναι ένας όμορφος νέος, αγαπημένος του θεού Απόλλωνα, τον οποίο ο θεός σκότωσε κατά λάθος ρίχνοντας δίσκο. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο Ζέφυρος, η προσωποποίηση του δυτικού ανέμου, άλλαξε την κατεύθυνση του δίσκου ώστε να σκοτώσει τον Υάκινθο, επειδή ζήλευε. Ο Απόλλων έσκαψε ο ίδιος με τα χέρια του τον τάφο του Υακίνθου και από το σώμα του φύτρωσε το ομώνυμο λουλούδι.

 

Οδός Φρίξου: Ο Φρίξος ήταν γιος του Αθάμαντα και της Νεφέλης. Ταξίδεψε στην Κολχίδα πριν ακόμη και από την Αργοναυτική εκστρατεία.

 

Οδός Φθιωτίδων Θηβών: Φθιώτιδες Θήβες είναι το όνομα δύο αρχαίων πόλεων της Θεσσαλίας η οποίες βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Η πρώτη βρίσκεται βόρεια των Μικροθηβών και άκμασε κατά την προϊστορική και αρχαϊκή περίοδο. Μετά την παρακμή της οι κάτοικοί της μετακόμισαν στην παραλιακή θέση της σημερινής Νέας Αγχιάλου και ίδρυσαν νέα πόλη που μετονομάστηκε, (για λόγους διάκρισης), σε Χριστιανικές Θήβες επειδή άκμασε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μέχρι και τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

 

 Το αρχαίο θέατρο των Φθιωτίδων Θηβών σστης Μικροθήβες

 

Οδός Φιλελλήνων: Φιλέλληνας είναι αυτός που αγαπά τους Έλληνες, την Ελλάδα και καθετί το ελληνικό. Η συμβολή των φιλελλήνων στην επιτυχία της Επανάστασης υπήρξε αποφασιστικής σημασίας και γι’ αυτό και το ελληνικό έθνος ποτέ δε λησμόνησε την προσφορά τους. Σε πολλά μέρη της Ελλάδος έχουν στηθεί μνημεία προς τιμήν τους.

 

Οδός Φίλωνος: Ο Χρήστος Φίλωνας ήταν από την Άμφισσα. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας αγόρασε κτήματα στον Αλμυρό, εγκαταστάθηκε στην πόλη και ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση.

Το 1895 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του συλλόγου «Αχιλλεύς» και έγινε μέλος του Δ.Σ. Το 1926 δώρησε στο Μουσείο Αλμυρού μία τουρκική επιγραφή που προερχόταν από το τζαμί της πλατείας. Διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος της κοινότητα Αλμυρού και με αυτή την ιδιότητα του βοήθησε πολύ στην εγκατάσταση των προσφύγων από την Ανατ. Ρωμυλία στην Ευξεινούπολη. Σε εφημερίδα της εποχής χαρακτηρίζεται ως «άνθρωπος ενεργητικότατος και πανθομολογούμενης ευσυνειδησίας και τιμιότητας».

 

Ο Χρ. Φίλωνας

 

 

Οδός Φυλάκης: Η Φυλάκη είναι οικισμός με 89 κατοίκους (απογραφή 2001). Ιδρυτής της κατά τη μυθολογία ήταν ο Φύλακος, ο οποίος είχε γιο τον Ίφικλο τον πιο γρήγορο άνθρωπο του κόσμου. Κατά την αρχαιότητα είχε βασιλιά της το μυθικό ήρωα Πρωτεσίλαο. Στην περιοχή υπάρχει ένα γνωστό σπήλαιο καθώς και οχυρωματική θέση.

Η Φυλάκη

Η είσοδος του σπηλαίου της Φυλάκης

Οδός Χανόστρατας: Η Χανόστρατα ήταν κι αυτή μία σημαντική οδός του Βυζαντινού Αλμυρού, γνωστή για τα πολλά καταλύματα δηλαδή τα «Χάνια» που υπήρχαν στην οδό αυτή.

 

Οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης: Ο Χρυσόστομος (Καλαφάτης) ήταν ο τελευταίος Μητροπολίτης Σμύρνης. Βρήκε μαρτυρικό θάνατο καθώς κατακρεουργήθηκε από φανατισμένο όχλο κατά την ανακατάληψη της πόλης από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1922.

 

Οδός Χίου: Η Χίος είναι νησί πλάι στις ακτές της Μ. Ασίας. Βρίσκεται ανάμεσα στη Λέσβο και την Ικαρία. Το πιο πολύτιμο γεωργικό προϊόν είναι η πασίγνωστη αρωματική χιώτικη μαστίχα. Η Χίος είναι πατρίδα μεγάλων εμπόρων και εφοπλιστών.

 

Εκτός των παραπάνω κυρίων δρόμων υπάρχουν και οι πάροδοι: Αθηνών, Καποδιστρίου, Χίου, Αθάμαντος, Αργυροπούλου, Νεοχωρακίου, Αγίου Σεραφείμ, Κισσώτισας, Μπαλτατζή, Βαρβαρέζου, Μεσογείων και Κρήτης, για τα ονόματα των οποίων ισχύουν όσα αναφέραμε προηγουμένως για τις αντίστοιχες κύριες οδούς.

Μόνη πάροδος η οποία δεν αντιστοιχεί σε κύριο δρόμο είναι η «πάροδος Ξηρόβρυσης» η ονομασία της οποίας ανάγεται σε παλιά βρύση η οποία υπήρχε στην περιοχή ¨Κουλουριώτικα¨ πριν αιώνες και η οποία κάποια στιγμή ξεράθηκε.

Σύνολο οδών Δήμου Αλμυρού: 164

Σύνολο παρόδων: 13

 

 

Οι Πλατείες του Αλμυρού

Πλατεία Δημαρχείου: Είναι η Κεντρική πλατεία του Αλμυρού η οποία κατά καιρούς έχει πάρει και άλλες ονομασίες οι οποίες δεν έχουν επικρατήσει, όπως πλατεία Ελευθερίας, πλατεία Δημοκρατίας, πλατεία 21ης Απριλίου κ.α.

Η πλατεία του Αλμυρού το 1910

 

Η πλατεία του Αλμυρού το 1940

 

Η πλατεία του Αλμυρού το 1950

 

Χοροί σε Εθνική Γιορτή

Αεροφωτογραφία της Πλατείας λίγο μετά το σεισμό του 1980. Διακρίνεται το ιστορικό καφενείο "Ζηλάσιον"

 

Η πλατεία του Αλμυρού χιονισμένη το Δεκέμβριο του 2010

Η πλατεία του Αλμυρού το 2011 πριν την ανακατασκευή της

 

Η πλατεία του Αλμυρού το 2015 κατά τη διάρκεια της ανακατασκευής της

 

Πλατεία Εργατικής πρωτομαγιάς: Ο ανοικτός χώρος στις Εργατικές κατοικίες κοντά στο δάσος Κουρί. Δόθηκε το όνομα αυτό λόγω γειτνίασης με το Κουρί το οποίο παραδοσιακά είναι τόπος εορτασμού της Πρωτομαγιάς και γιατί επίσης είναι στο χώρο των Εργατικών Κατοικιών.

Πλατεία Εργατ. Πρωτομαγιάς

 

Πλατεία Ευαγγελιστρίας: Η μικρή πλατεία ανατολικά του ομώνυμου ναού.

Πλατεία Ευαγγελιστρίας

 

Πλατεία Κουλουριώτικων: Ο ελεύθερος χώρος στον οποίο υπάρχει το γήπεδο μπάσκετ στη θέση Κουλουριώτικα.

Πλατεία Ξηρόβρυσης: Είναι η γνωστή πλατεία με το «Θεατράκι» στα Κουλουριώτικα. Ο χώρος λεγόταν έτσι από την Τουρκοκρατία. Υπήρχε στο σημείο αυτό βρύση πραγματική η οποία κάποια στιγμή ξεράθηκε.

 

 

Πλατεία Ξηρόβρυσης

 

Πλατεία Εθνικής Αντίστασης: Η πλατεία πάνω από το 2ο Δημοτικό Σχολείο έχει αυτό το όνομα, τιμώντας έτσι τους αγώνες και την αντίσταση του λαού μας στην καταπάτηση της ελευθερίας του.

 Πλατεία Εθν. Αντίστασης

 

Πλατεία των 35: Ο χώρος μπροστά από το νεκροταφείο Αλμυρού όπου βρίσκεται το μνημείο των 35 εκτελεσθέντων Αλμυριωτών από τους Ιταλούς τον Αύγουστο του 1943.

Πλατεία των 35

 

Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου: Η μικρή τρίγωνη πλατεία στην αρχή της οδού Αχιλλέως λίγο πριν την Ευξεινούπολη.

Πλατεία Μικρασιατών: Ο χώρος δυτικά του Σταδίου Αλμυρού, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό περικλείεται από σπίτια κατοίκων Μικρασιατικής καταγωγής.

Πλατεία Χρήστου Βασιλάκου, Λοχαγού: Ο Λοχαγός (ΠΒ) Βασιλάκος - Βιολιτζής Χρήστος του Βασιλείου, γεννήθηκε το 1931 στον Αλμυρό. Την 23η Φεβρουαρίου 1966 κατέπεσε με το ελικόπτερο το οποίο κυβερνούσε, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί λόγω "καθολικού εγκαύματος του σώματος και ευμεγέθους κατάγματος κρανίου". Η πλατεία , μεταξύ των οδών Παναγοπούλου και Αχιλλέως, στο χώρο που γεννήθηκε και ανδρώθηκε ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του.

 

 

Πλατεία Χρ. Βασιλάκου

 

 

Τα πάρκα του Αλμυρού

Πάρκο Αρχαίας Άλου: Είναι ο χώρος νότια του 3ου Δημοτικού Σχολείου, ο οποίος θυμίζει την μητέρα-πόλη του σημερινού Αλμυρού.

Πάρκο Αρχαίας Άλου

 

Πάρκο Πολιτισμού: Είναι το πάρκο δυτικά του Πολιτιστικού Κέντρου στην περιοχή «Πλατάνια».

 

Πάρκο Κροκίων: Είναι το πάρκο δίπλα στο κλειστό Γυμναστήριο στη συνοικία του Αγίου Νικολάου.

 

Πάρκο Κουάριου: Είναι το πάρκο στις παλιές εργατικές κατοικίες του Ξηριά πίσω από την Αγία Βαρβάρα. Μας θυμίζει το παλιό όνομα του ποταμού.

Πάρκο Κουάριου

 

Πάρκο Αγίου Νικολάου: Ο μικρός πευκόφυτος χώρος απέναντι από τον ναό του Αγίου Νικολάου.

 

Πάρκο Αγίας Ειρήνης: Ο χώρος μέσα στον οποίο βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου μεταξύ των οδών Σαλαμίνας και Πλαταιών.

Πάρκο Αγίας Ειρήνης

 

 

 

Ευξεινούπολη

        Στις αρχές του 20ου αιώνα, ιδρύθηκε η Ευξεινούπολη, για την υποδοχή 900 περίπου οικογενειών προσφύγων, οι οποίοι ήλθαν από τη Βουλγαρία το 1906. Αρχικά προτάθηκε ο προσφυγικός οικισμός να δημιουργηθεί στη περιοχή Τσιγκέλι με το όνομα «Ζηλάσιον», αλλά η πρόταση απορρίφθηκε καθώς η περιοχή ήταν βαλτώδης και επίφοβη για επιδημίες ελονοσίας. Σχεδιάστηκε η ανέγερση 999 κατοικιών σε οικοδομικά τετράγωνα των δέκα οικοπέδων, που τα ακραία ήταν 600 τ.μ. και τα μεσαία 720 τ.μ. και ορίζονταν από 10 κάθετους και 10 οριζόντιους δρόμους. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1907 από τον τότε Αντιβασιλέα Κωνσταντίνο. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, καθώς αναγκάστηκαν να διαμένουν δύο οικογένειες σε κάθε σπίτι, οδήγησαν αρκετούς να αναζητήσουν αλλού καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Το 1920-1922 έφτασε ένα δεύτερο κύμα προσφύγων από τον Πόντο και το 1924 προστέθηκαν πρόσφυγες από την Καππαδοκία, τη Σμύρνη και την Καισαρεία. Για τη γεωργική αποκατάσταση δόθηκε κλήρος 46 στρεμμάτων στους πρόσφυγες του 1906, ενώ για τους υπόλοιπους απαλλοτριώθηκαν 13.000 στρέμματα, ιδιοκτησίες ντόπιων τσιφλικάδων και 5.000 στρέμματα στο Τσιγκέλι.

Το 1950 εγκαταστάθηκαν σε κενές προσφυγικές κατοικίες στην Ευξεινούπολη 120 οικογένειες Σαρακατσαναίων από τα γύρω χωριά. Στην απογραφή του 2001 είχε 2.559 κατοίκους.

Απο τα πρώτα προσφυγικά σπίτια

 

Η Ευξεινούπολη από ψηλά

 

Οι δρόμοι της Ευξεινούπολης

 

Οδός Αναπαύσεως: Είναι όνομα που συνήθως δίνεται σε δρόμους οι οποίοι οδηγούν ή γειτνιάζουν με κοιμητήρια. Στην περίπτωσή μας οδηγεί στο κοιμητήριο της Ευξεινούπολης.

Οδός Ανδρούτσου: Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και δολοφονήθηκε στην Αθήνα το 1825. Ήταν επιφανής αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Τον Ιούνιο του 1825, θύμα και αυτός του Εμφύλιου πολέμου, δολοφονήθηκε στην Ακρόπολη, όπου είχε φυλακιστεί, ύστερα από εντολή του Γιάννη Γκούρα.

Οδός Ανατολικής Ρωμυλίας: Η Ανατολική Ρωμυλία είναι κοιτίδα του Ελληνισμού στα δυτικά παράλια του Εύξεινου Πόντου. Σήμερα ανήκει στη Βουλγαρία, και εκτείνεται από τη Φιλιππούπολη ως τις ακτές του Εύξεινου Πόντου. Αλησμόνητη πατρίδα και προγονικός τόπος πολλών κατοίκων της Ευξεινούπολης.

 

Η οδός Ανατ. Ρωμυλίας

 

Οδός Αντωνιάδη Αλέξανδρου: Ο Αλέξανδρος Αντωνιάδης γεννήθηκε στην Ευξεινούπολη και έπεσε μαχόμενος στον πόλεμο του 1940.

 

Η οδός Αλεξ. Αντωνιάδη

Οδός Βενιζέλου: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, (18641936), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας. Πρωταγωνίστησε στην αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας και την οριστική ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας καθώς και στην οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους διατελώντας πολλές φορές πρωθυπουργός.

Οδός Βασ. Γεωργίου Α΄: Βασιλιάς της Ελλάδας από το 1863 μέχρι το 1913. Δολοφονήθηκε στις 5 Μαρτίου 1913 σε ηλικία 67 ετών στη Θεσσαλονίκη και θάφτηκε στο Τατόι.

Οδός Γρηγορίου Ε΄: Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ γεννήθηκε το 1746 στη Δημητσάνα από φτωχούς γονείς. Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος. Διετέλεσε τρεις φορές Οικουμενικός Πατριάρχης. Θεωρείται άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται στις 10 Απριλίου. Τα οστά του φυλάσσονται σε μαρμάρινη λάρνακα στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Οδός Διάκου: Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.

Η παλιά και η νέα εκκλησία της Ευξεινούπολης στην οδό Αθαν. Διάκου

Οδός Δάσους Κουρί: Το Κουρί είναι ένα πεδινό δρυοδάσος κοντά στον Αλμυρό, μικρό μέρος του οποίου χρησιμοποιείται ως χώρος αναψυχής. Θεωρείται μοναδικό στα Βαλκάνια υπόλειμμα των προϊστορικών Θεσσαλικών δρυμώνων, η έκτασή του είναι περίπου 1.100 στρέμματα και σύμφωνα με το νόμο 1650/86 θεωρείται προστατευμένη περιοχή. Υπάρχουν αναψυκτήρια, ένα λαογραφικό μουσείο καθώς και διαδρομές περιπάτου και άθλησης.

Η οδός Δάσους Κουρί

Γεφυράκι στο Κουρί

Λαογραφ. Μουσείο Συλλόγου Βλάχων

 

Οδός Εθνικής Αντιστάσεως: Στην οδό αυτή τιμούνται οι νεκροί της περιόδου 1941-44. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο ελληνικός λαός υπέστη πολλά: εκτελέσεις, πείνα, στέρηση της ελευθερίας, αλλά αντιστάθηκε και αγωνίσθηκε ηρωικά για την ελευθερία του. Η Εθνική Αντίσταση γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Νοεμβρίου.

Οδός Ερμού: Ο Ερμής ήταν ένας από τους Ολύμπιους Θεούς. Ήταν θεός του Εμπορίου και της Αγοράς, αγγελιαφόρος και ψυχοπομπός των νεκρών.

Οδός Ευαγγέλου Αργυρόπουλου: Περιφερειακή οδός της Ευξεινούπολης προς τιμήν του Ευαγγέλου Αργυρόπουλου ο οποίος δώρησε στο Δήμο Αλμυρού αγροτική έκταση 3.500 στρεμμάτων.

Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου: Ο ηρωικός αγώνας των φοιτητών για Δημοκρατία, το Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο των Αθηνών, τιμάται με την ονομασία αυτής της κεντρικής οδού της Ευξεινουπόλεως.

Η οδός Ηρώων Πολυτεχνείου

 

Οδός Κολοκοτρώνη: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770 - 1843) ήταν πολιτικός, καπετάνιος και στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Έμεινε γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματωλών. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τζεργίνης, αλλά η σωματική διάπλαση του προ-πάππου του (άντρας γεροδεμένος με έντονους γλουτούς) του έδωσε το χαρακτηρισμό στα ελληνικά «Κολοκοτρώνης». Παιδιά του ήταν ο Γιάννης, που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος που δολοφονήθηκε το 1829, και η Ελένη, σύζυγος του Νικήτα Σταματελόπουλου (Νικηταρά).

Οδός Καραϊσκάκη: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, (1782-1827), υπήρξε σπουδαίος αρματωλός και κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Είχε το παρατσούκλι «γιος της καλόγριας» γιατί η μητέρα του μετά τον θάνατο του πρώτου συζύγου της έγινε καλόγρια. Πέθανε μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του.

 

Οδός Μιαούλη: Ο Ανδρέας Μιαούλης (1769-1835) ήταν Έλληνας καραβοκύρης, ο οποίος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 ως διοικητής του ελληνικού στόλου, αλλά και στην μετέπειτα πολιτική ζωή του τόπου.

 

Οδός Μικράς Ασίας: Η Μικρά Ασία είναι το δυτικότερο τμήμα της Ασίας και υπήρξε σημαντική κοιτίδα του Ελληνισμού. Σημαντικότερες πόλεις είναι η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη, τα Άδανα και η Προύσσα.

 

Οδός Μητάκου: Ο Νικόλαος Μητάκος γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1890 και ήταν γιατρός. Το 1934 εκλέχθηκε πλειοψηφών κοινοτικός σύμβουλος και Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Αλμυρού.

 

Οδός Παύλου Μελά: Ο Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, από τους ηγέτες και ήρωες του Μακεδονικού αγώνα.

 

Οδός Πάντζιου Χρ.: Ο Χρήστος Πάντζιος γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1963. Σπούδασε Οικονομικά στη Θεσσαλονίκη, έκανε λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές σε Κρήτη και Η.Π.Α. και υπήρξε καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Πατρών. Ήταν άνθρωπος ταπεινός, ανιδιοτελής και εξαιρετικός οικογενειάρχης. Αφιέρωσε τη ζωή του στην επιστήμη, την έρευνα και τη διδασκαλία. Απεβίωσε στην Πάτρα, στις 15 Δεκεμβρίου 2004.

Ο Χρήστος Πάντζιος

Οδός Πανέρη Ιωάννη: Ο Ιωάννης Πανέρης, (1935 -1998), γεννήθηκε στην Ευξεινούπολη και ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος. Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας φιλολογικών και φιλοσοφικών μελετών καθώς και θαυμάσιος γνώστης αλλά και ομιλητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Επίσης είχε ασχοληθεί με την ποίηση. Παραθέτουμε εδώ ένα πεντάστιχο από το «Ζήτημα Θέσεως»:

Τι όμορφος που είναι ο κόσμος

φωνάζουν όσοι τον κοιτάζουνε

από τον Όλυμπο,

όμως αυτό πώς να το καταλάβεις

όταν η θέση σου είναι στον Καιάδα;

Οδός Παπαφλέσσα: Ο Γρηγόριος Δικαίος (1788-1825) ή Παπαφλέσσας ήταν κληρικός, πολιτικός και ήρωας της Eλληνικής Επανάστασης του 1821. Στις 20 Μαΐου, σε μάχη στο Μανιάκι Μεσσηνίας και αφού προδόθηκε εκ των έσω, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας απεγνωσμένη αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει.

Πάροδος Παπαφλέσσα: Ισχύουν τα παραπάνω.

Οδός Παναγίας Ξενιάς: Γνωστότατο συγκρότημα δύο μοναστηριών της περιοχής Αλμυρού. Η Άνω Μονή Ξενιάς (πάνω Μοναστήρι), είναι ανδρικό μοναστήρι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και η ίδρυσή του ανάγεται στον 11ο αιώνα. Η Κάτω Γυναικεία Μονή (κάτω Μοναστήρι) στην οποία φυλάσσεται η ονομαστή εικόνα της Παναγίας Ξενιάς που αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά, πιστεύεται ότι ιδρύθηκε μεταγενέστερα ως μετόχι της Άνω Μονής. Το όνομα Ξενιά πιθανότατα επικράτησε έναντι του παλαιοτέρου «Κισσώτισσα» γιατί η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου ήρθε από κάποια «ξένη» μονή.

 

Οδός Πλαστήρα Νικ.: Ο Νικόλαος Πλαστήρας, (1883-1953), ήταν στρατιωτικός και πολιτικός στη νεώτερη Ελλάδα. Έγινε γνωστός για τη στρατιωτική του δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους -όπου έμεινε γνωστός ως ¨Μαύρος Καβαλάρης¨- και την Μικρασιατική εκστρατεία και πολλές φορές ενεπλάκη με την πολιτική συμμετέχοντας ή οργανώνοντας κινήματα. Υπηρέτησε τρεις φορές ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.

 

Οδός Στρατηγού Παπάγου: Ο Αλέξανδρος Παπάγος, (18831955), ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε Αρχιστράτηγος κατά τον ελληνοϊταλικό και τον εμφύλιο πόλεμο και μετέπειτα Πρωθυπουργός της χώρας. Πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1955 ενώ ήταν ακόμη Πρωθυπουργός.

 

Οδός Υψηλάντη Αλ.: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης γεννήθηκε το 1792. Αρχικά έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αργότερα το 1820 αρχηγός της. Σύμφωνα με σχέδιο του η επανάσταση άρχισε από το Ιάσιο και το Βουκουρέστι, με ταυτόχρονη κινητοποίηση στην Ελλάδα. Είχε σχηματίσει και τον Ιερό Λόχο από εθελοντές φοιτητές. Προδόθηκε από Έλληνες και φυλακίστηκε στην Ουγγαρία. Αποφυλακίστηκε με ενέργειες του τσάρου Νικολάου και πέθανε το 1828.

 

Οδός Φεραίου: Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος θεωρείται εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ίδιος υπέγραφε ως ¨Ρήγας Βελεστινλής¨ ή ¨Ρήγας ο Θεσσαλός¨ και ουδέποτε ως Φεραίος. Γεννήθηκε στο Βελεστίνο το 1757 και θανατώθηκε στον πύργο Νεμπόισα στο Βελιγράδι το 1798.

Κατέχει περίοπτη θέση στο πάνθεον της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας. Είναι ο «πρωτομάρτυρας της ελληνικής εθνεγερσίας». Γνωστότερα έργα του είναι ο «Θούριος» και η «Χάρτα της Ελλάδος». Για τον ίδιο το Ρήγα, ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει:

«Εστάθη ο μεγαλύτερος ευεργέτης της φυλής μας. Το μελάνι του θα είναι πολύτιμο ενώπιον του Θεού, όσο το αίμα του άγιο.»

 

Οδός 28ης Οκτωβρίου: Είναι μία ιστορική εθνική επέτειος που γιορτάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στις τρεις τα ξημερώματα της Δευτέρας, 28 Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι, επισκέπτεται τον πρωθυπουργό της χώρας, Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε, εντός τριών ωρών, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.

Με τη γαλλική φράση «Alors, c' est la guerre», που σημαίνει «Πόλεμος λοιπόν», ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απεύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.

 

Οδός 25ης Μαρτίου: Την 25η Μαρτίου γιορτάζεται η έναρξη της επανάστασης του 1821 που διεξήγαγε ο υπόδουλος ελληνισμός ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία και που κατέληξε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους από την Πύλη.

Σύνολο οδών Ευξεινουπόλεως: 30

Σύνολο παρόδων Ευξεινουπόλεως: 1

 

 

 

Πλάτανος

 

Όψη του Παλαιού Πλατάνου

 

                     «Το 16ο αιώνα κάτοικοι του Νοτίου Αλμυρού και της Αρχαίας Άλου εξ αιτίας πανούκλας ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ στον Πλάτανο και έτσι μεγάλωσε το χωριό. Με την καταστολή της επανάστασης του 1821, στην επαρχία μας κάηκε ολόκληρο το χωριό από τους Τούρκους. Το 1833 κάηκε και πάλι από τον λήσταρχο Βαλάτσο. Στη Θεσσαλική εξέγερση του 1854 κάηκε για τρίτη φορά ολόκληρο το χωριό από τους Τούρκους. Στην επανάσταση του 1878 καταστράφηκε ολόκληρος ο Πλάτανος. Τον Αύγουστο του 1881 απελευθερώθηκε ο Πλάτανος. Το 1897 με τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο κάηκαν αρκετά σπίτια του χωριού από τον τούρκικο στρατό. Στις 15-8-1943 κάηκε ολόκληρος ο Πλάτανος από τους Ιταλούς. Το 1960 άρχισε η εγκατάλειψη του χωριού από τους κατοίκους για νέο χωριό Πλάτανο.»

(Επιγραφή σε πλάκα του χωριού)

 

Ο Αγιος Αντώνιος του Παλιού Πλατάνου

 

Οδοί του Πλατάνου

Οδός Αγ. Αθανασίου: Άγιος της εκκλησίας μας και πολιούχος του Πλατάνου. Η μνήμη του τιμάται στις 18 Ιανουαρίου.

Οδός Αποστολίδου: Ο Περικλής Αποστολίδης, (1845-1925), γεννήθηκε στον Πλάτανο και πέθανε στον Βόλο. Έγινε Βουλευτής και Δημοτικός σύμβουλος του (τότε) Δήμου Παγασών. Ήταν γλωσσομαθής, αρχαιολάτρης και μεγάλος δωρητής για την αποπεράτωση του Μουσείου Αλμυρού. Ο γιος του Ανδρέας έγινε υπουργός Οικονομικών το 1940-1941, και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Καραμανλή το 1956-57.

Οδός Αχιλλέως: Ήρωας του Τρωικού πολέμου, γιος της Θέτιδας και του Πηλέα, βασιλιάς των Μυρμηδόνων.

Οδός Βενιζέλου: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας. Πρωταγωνίστησε στην αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας και την οριστική ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας καθώς και στην οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους διατελώντας πολλές φορές πρωθυπουργός.

Οδός Αρχαίας Άλου: Η αρχαία Άλος ήταν στη θέση της σημερινής Κεφάλωσης και ήταν η προγονική πόλη του σημερινού Αλμυρού. Με το όνομα Άλος ήταν γνωστές δύο πόλεις, η κλασσική Άλος η οποία καταστράφηκε το 346 π.Χ. και η ελληνιστική Άλος 2 χλμ. μακρύτερα η οποία καταστράφηκε το 265 π.Χ.

Οδός Ανδρούτσου: Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και δολοφονήθηκε στην Αθήνα το 1825. Ήταν επιφανής αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και γιος του οπλαρχηγού Ανδρούτσου.

Οδός Γκλαβάνη: Ο Ιωάννης Γκλαβάνης υπήρξε ο πολιτικός ο οποίος στις 3 Σεπτεμβρίου 1950 έθεσε το θεμέλιο λίθο στο νέο χωριό του Πλατάνου. Ο ίδιος ζήτησε και ο συγκεκριμένος δρόμος ονομάστηκε «Ευαγγέλου Γκλαβάνη», προς τιμήν του νεκρού αδελφού του Ευάγγελου, «ο οποίος αγαπούσε πιο πολύ από μένα τον Πλάτανο» όπως ο ίδιος είπε.

Οδός Γυμνασιάρχου Δημητρίου Σέκκα: Ο Δημήτριος Σέκκας ήταν Πλατανιώτης φιλόλογος και Γυμνασιάρχης (1969-1970) του Γυμνασίου Αλμυρού.

Οδός Ιατρίδου: Στρατιωτικός και βουλευτής του νομού Μαγνησίας στην δεκαετία του 1950.

Οδός Καραμανλή Κ. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (19071998) ήταν έλληνας πολιτικός ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αποσύρθηκε από την πολιτική στην ηλικία των 88 ετών, έχοντας διατελέσει 14 χρόνια πρωθυπουργός, 10 χρόνια Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και συνολικά περισσότερο από 60 χρόνια στην ενεργό πολιτική.

Οδός Μέρου: Ο Αλέξανδρος Μέρος ήταν από το 1916 εκδότης της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» του Βόλου και πολλές φορές βουλευτής. Επίσης έγινε γνωστός για τους αγροτικούς αγώνες του.

Οδός Μεταξά: Ο Ιωάννης Μεταξάς, (1871-1941), υπήρξε ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και στη συνέχεια πρωθυπουργός και δικτάτορας (1936-1941). Έμεινε στην ιστορία για την απάντηση που έδωσε στο Ιταλικό φασιστικό τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Οδός Μυρμηδόνων: Αρχαίος λαός της Φθίας της Θεσσαλίας, φημισμένος για τον ηρωισμό τους. Γενάρχης τους ήταν ο Μυρμηδόνας γιος του Δία και της Ευρυμέδουσας. Ανήκαν στο βασίλειο του Αχιλλέα.

Οδός Παπαγεωργίου: Για τη συγκεκριμένη οδό δεν ήταν δυνατό να βρω στοιχεία.

Οδός Παπαδάκου: Ο Γεώργιος Παπαδάκος ήταν νομάρχης Μαγνησίας την δεκαετία του 1960, περίοδο εγκατάστασης στο Νέο Πλάτανο και συνέβαλε σε αυτή.

Οδός Περικλέους: Ο Περικλής, ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα του Περικλή».

Οδός Πεσόντων έτους 1943: Στην οδό αυτή τιμάται η μνήμη των 35 εκτελεσθέντων από τους Ιταλούς, το Δεκαπενταύγουστο του 1943, στο νεκροταφείο Αλμυρού.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τους πιστεύω πως οφείλω να αναφέρω τα ονόματα τους:

1. Βαλουξής Γ.

19. Κουτρούμπας Γ.

2. Βασιλάκος Π.

20. Κρικελάς Π.

3. Βαλσάμης Μ.

21. Κυπαρίσσης Γ.

4. Βλάχος Ν.

22. Λαλόπουλος Δ.

5. Βούλγαρης Ι.

23. Μαντουδιώτης Κ.

6. Γκρούγιας Θεμ.

24. Μαραγκός Σπ.

7. Δάρας Ελ.

25. Μπαγλατζής Δ.

8. Δημητρέλος Π.

26. Παπαδόπουλος Ευστ.

9. Ευθυμίου Ν.

27. Παππάς Σπ.

10. Ευσταθιάδης Χ.

28. Σαρρής Αθαν.

11. Καππής Στ.

29. Σιδέρης Ευ.

12. Κανελόπουλος Στ.

30. Σιδέρης Χρ.

13. Καρατσώκης Γ.

31. Σπανός Ι.

14. Κολοβός Κ.

32. Τσικρικάς Απ.

15. Κολοβός Χρ.

33. Φρέγκος Γ.

16. Κοντομάνος Κ.

34. Φώτης Αθ.

17. Κοσμάς Ι.

35. Ζιώγας Χρ.

18. Κούργιας Δ.            

Τα ονόματα των πεσόντων του Αυγούστου 1943

 

Οδός Πλαστήρα: Ο Νικόλαος Πλαστήρας ήταν στρατιωτικός και πολιτικός στη νεότερη Ελλάδα. Έγινε γνωστός για τη στρατιωτική του δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους -όπου έμεινε γνωστός ως ¨Μαύρος Καβαλάρης¨- και την Μικρασιατική εκστρατεία. Υπηρέτησε τρεις φορές ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Οδός Σωκράτους: Ο Σωκράτης (470 π.Χ. - 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού. Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, απ' όλη την Ελλάδα.

Σύνολο οδών Πλατάνου: 19

 

 

 

Κρόκιο

    Το Κρόκιο οφείλει το όνομα του στο φυτό κρόκος το οποίο άλλωστε έδωσε την ονομασία «Κρόκιο πεδίο» σε όλη την πεδιάδα του Αλμυρού. Παλιά ονομάζονταν Κουρφάλι και μετονομάστηκε σε Κρόκιο το 1919. Το Κρόκιο μετά το 1800 ήταν τσιφλίκι του Αλή πασά. Το 1840 εγκαθίστανται 17 οικογένειες από τον οικισμό Καραμάν και αργότερα 9 οικογένειες από τον οικισμό Καραμπάσι. Μέχρι το 1881 το Κρόκιο κατοικείται από Κονιάρους Τούρκους, οι οποίοι μετά την προσάρτηση πούλησαν τις μικροϊδιοκτησίες τους και επέστρεψαν στο Ικόνιο της Ασίας από όπου και κατάγονταν. Μέχρι το 1912 το Κρόκιο υπάγεται στο Δήμο Αλμυρού και από το 1919 έχει δική του Κοινότητα με πρώτο Πρόεδρο τον Γεώργιο Μακατσιάνο. Από το 1998 με το νόμο Καποδίστριατο Κρόκιο αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αλμυρού. Στην απογραφή του 2001 είχε 864 κατοίκους.

 

Το κοινοτικό κατάστημα Κροκίου

 

Οδοί του Κροκίου

Οδός Αγίου Νικολάου: Ο Άγιος Νικόλαος είναι άγιος της εκκλησίας μας ο οποίος είναι και ο πολιούχος του Κροκίου.

Ο Αγιος Νικόλαος του Κροκίου

Οδός Αθαν. Διάκου: Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.

Οδός Αθανασίου Μακατσιάνου: Ο Αθανάσιος Γ. Μακατσιάνος έπεσε νεκρός στο αλβανικό μέτωπο, στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940.

Οδός Αθανασίου Ραγάζου: Ο Αθανάσιος Ραγάζος γεννήθηκε το 1913 στον Αλμυρό. Πρωταγωνίστησε στο βαλκανικό χώρο του αθλητισμού πριν και μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενέπνευσε μία ολόκληρη γενιά Αλμυριωτών να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

Οδός Αθηνάς: Η Αθηνά υπήρξε μία από τις σημαντικότερες θεές των αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία της Αθηνάς στην Αρχαία Ελλάδα πήρε γενικευμένη μορφή, για να γίνει τελικά θεά της σοφίας και προστάτρια της πόλης των Αθηνών

Οδός Αναπαύσεως: Είναι όνομα που συνήθως δίνεται σε δρόμους οι οποίοι οδηγούν ή γειτνιάζουν με κοιμητήρια.

Οδός Ανδρούτσου: Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και δολοφονήθηκε στην Αθήνα το 1825. Ήταν επιφανής αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και γιος οπλαρχηγού.

Οδός Ανθίμου Γαζή: Ο Πηλιορείτης Άνθιμος Γαζής ήταν Έλληνας συγγραφέας, χαρτογράφος και από τους σημαντικότερους διαφωτιστές, που αγωνίστηκαν για την διάδοση των ευρωπαϊκών ιδεών στην Ελλάδα.

Οδός Αρτέμιδος: H Άρτεμις ήταν μια από τις παλαιότερες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων.

Οδός Αρχ. Χριστόδουλου: Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και το κοσμικό του όνομα ήταν Χρήστος Παρασκευαΐδης. Το 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού σε ηλικία 35 ετών μέχρι και το 1998 όπου εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών για δέκα χρόνια, ως το θάνατό του το 2008.

Οδός Αχιλλέως: Ο Αχιλλέας ήταν ήρωας του Τρωικού πολέμου, γιος της Θέτιδας και του Πηλέα, βασιλιάς των Μυρμιδόνων.

Οδός Βόλου: Ο Βόλος είναι η πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας και ένα σημαντικό λιμάνι της χώρας μας. Έχει πάρει το όνομα του πιθανότατα από την ιστορική πόλη Ιωλκό, η οποία έγινε Γιωλκός, μετά Γώλος και τελικά Βόλος.

Οδός Δάσους Κουρί: Το Κουρί είναι πεδινό δρυοδάσος κοντά στον Αλμυρό, μικρό μέρους του οποίου χρησιμοποιείται ως χώρος αναψυχής. Θεωρείται μοναδικό στα Βαλκάνια, η έκτασή του είναι περίπου 1.100 στρέμματα και σύμφωνα με το νόμο 1650/86 θεωρείται προστατευμένη περιοχή.

Οδός Δημητρίου Υψηλάντη: Ο Δημήτριος Υψηλάντης (17941832) ήταν στρατιωτικός και αγωνιστής της επανάστασης του 1821.

Οδός Εθν. Αντιστάσεως: Στην οδό αυτή τιμούνται οι νεκροί των ηρωικών αγώνων της περιόδου 1941-44.

Οδός Θερμοπυλών: Οι Θερμοπύλες είναι στενό πέρασμα ανάμεσα στο Καλλίδρομο όρος και στο Μαλιακό κόλπο. Η πλέον περίφημη μάχη δόθηκε εδώ το 480 π.Χ., κατά την οποία ο Λεωνίδας αντιμετώπισε τον πολυάριθμο περσικό στρατό σε μία ιστορική σύγκρουση.

Οδός Θέτιδος: Η Θέτιδα ήταν η ωραιότερη από τις 50 κόρες του Νηρέα, θεότητα της θάλασσας και μητέρα του Αχιλλέα. Λατρευόταν σε πολλές ελληνικές πόλεις και ιδιαίτερα στην Θεσσαλία.

Οδός Ιερολοχιτών: Ο Ιερός Λόχος ήταν στρατιωτικό σώμα που συγκροτήθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, από εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, κυρίως. Ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα.

Οδός Ιωλκού: Η Ιωλκός ήταν αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, στους πρόποδες του Πηλίου. Αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα και από σειρά άλλων αρχαίων συγγραφέων.

Οδός Κανάρη: Ο Κωνσταντίνος Κανάρης (17951877) ήταν σημαντική μορφή του ναυτικού αγώνα κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μετέπειτα ναύαρχος και πολιτικός, πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά τα έτη 1864-65 και 1877.

Οδός Καραϊσκάκη: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης υπήρξε αρματωλός και κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Πέθανε στις 23 Απριλίου 1827 μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του.

Οδός Κενταύρων: Οι Κένταυροι είναι πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας με ανθρώπινο το πάνω μισό τους και αλογίσιο το κάτω.

Οδός Κολοκοτρώνη : Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, (1770 - 1843), ήταν πολιτικός, καπετάνιος και στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Έμεινε γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».

Οδός Κορφαλακίου: Το Κορφαλάκι είναι οικισμός του Κροκίου.

Οδός Κρόκιου Πεδίου: Κρόκιο Πεδίο ονομάζεται η εύφορη πεδιάδα της ευρύτερης περιοχής Αλμυρού στην οποία καλλιεργούνταν το φυτό κρόκος. Για το Κρόκιο Πεδίο ο Γιαννόπουλος το 1891 έγραφε ότι παράγεται «…σίτος, κριθή, άμπελος και ο περίπυστος (περίφημος) καπνός, γνωστός καθ’ άπασαν την Ανατολήν, υπό το όνομα καπνός του Αλμυρού».

Οδός Κύπρου: Η Κύπρος είναι νησιωτικό κράτος της ανατολικής Μεσογείου, απέναντι στις μικρασιατικές και συριακές ακτές. Το 1974 η Κύπρος δέχτηκε την επίθεση του «Αττίλα» και οι Τούρκοι κατέχουν μέχρι σήμερα το 37% του κυπριακού εδάφους.

Οδός Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας: Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ήταν ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Οδός Μακεδονομάχων: Μακεδονομάχοι είναι οι αγωνιστές του αντάρτικου αγώνα των Ελλήνων με τους Βούλγαρους για τη Μακεδονία στις αρχές του 20ου αι. Γνωστότερος όλων είναι ο Παύλος Μελάς.

Οδός Μαραθώνος: Ο Μαραθώνας είναι κωμόπολη της Αττικής όπου διεξήχθη η μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. ανάμεσα σε Αθηναίους και Πλαταιείς από τη μια πλευρά και τους Πέρσες από την άλλη.

Οδός Μαρίνου Αντύπα: Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1872. Διέτρεξε τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου και κινητοποίησε τους αγρότες για τα δίκαιά τους. Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφασίζουν τη δολοφονία του το 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Οι τελευταίες λέξεις του ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία".

Οδός Μελά Βασ. : Ο Βασίλειος Μελάς, (1819-1884), γεννήθηκε στην Κων/λη. Δημιούργησε μία τεράστια περιουσία από το εμπόριο σε Ελλάδα και εξωτερικό και στη διαθήκη του άφησε χρήματα και δημιουργήθηκαν δεκάδες νηπιαγωγεία και σχολεία σε όλη την ελληνική επαρχία, μεταξύ αυτών και του Κροκίου.

 

Ο Βασίλειος Μελάς

 

Οδός Μικρασιατών: Στην οδό αυτή τιμάται ο Μικρασιατικός Ελληνισμός. Ένα δυναμικό τμήμα του Ελληνισμού που ξεριζώθηκε από τις προαιώνιες εστίες του από την βαρβαρότητα των Τούρκων.

Οδός Πρωτεσίλαου: Ο Πρωτεσίλαος ήταν βασιλιάς της Φυλάκης κατά τον Τρωικό πόλεμο και σημαντική προολυμπιακή θεότητα. Υπήρξε ο πρώτος που σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο από την πλευρά των πολιορκητών.

Οδός Ρήγα Φεραίου: Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος θεωρείται εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Γνωστότερα έργα του είναι ο «Θούριος» και η «Χάρτα της Ελλάδος». Για τον ίδιο το Ρήγα, ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει:

«Εστάθη ο μεγαλύτερος ευεργέτης της φυλής μας. Το μελάνι του θα είναι πολύτιμο ενώπιον του Θεού, όσο το αίμα του άγιο.»

Οδός Φείδα Αντωνίου: Ο Αντώνιος Ι. Φείδας έπεσε νεκρός στο αλβανικό μέτωπο κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940.

Οδός Φιλικής Εταιρείας: Η Φιλική Εταιρεία ήταν οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό. Στόχος της ήταν η προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων. Οι Φιλικοί μυούνταν στην Εταιρεία με μυστικό όρκο και επικοινωνούσαν με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικές λέξεις.

Οδός Χρήστου Παππά: Ο Χρήστος Αρ. Παππάς έπεσε νεκρός στο αλβανικό μέτωπο κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940.

Οδός Χρυσοστ. Σμύρνης: Ο Χρυσόστομος ήταν ο τελευταίος Μητροπολίτης Σμύρνης. Βρήκε μαρτυρικό θάνατο καθώς κατακρεουργήθηκε από το φανατισμένο όχλο κατά την ανακατάληψη της πόλης από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1922.

Οδός 17ης Αυγούστου 1881: Η συγκεκριμένη ημερομηνία είναι η ημερομηνία απελευθέρωσης της περιοχής από τους Τούρκους.

Οδός 25ης Μαρτίου: Την 25η Μαρτίου γιορτάζεται η έναρξη της επανάστασης του 1821 που διεξήγαγε ο υπόδουλος ελληνισμός ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία

Οδός 28ης Οκτωβρίου: Την ημερομηνία αυτή τιμάται μια ιστορική εθνική επέτειος που γιορτάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Είναι η άρνηση των Ελλήνων να συνταχθούν με τις δυνάμεις του Ιταλο-Γερμανικού Άξονα.

Σύνολο οδών Κροκίου: 41

 

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Δημήτρης Γεωργίου Τσούτσας γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1970. Είναι πτυχιούχος Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου Αθηνών, μεταπτυχιακός φοιτητής (Msc) στο πεδίο της «Εκπαίδευσης Ενηλίκων» ενώ μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά. Διατέλεσε Πρόεδρος του «Δημοτικού Συμβουλίου Νέων Αλμυρού» το 1998-2000, υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της «Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού» και από το 2007-2014 ήταν Πρόεδρος του «Λαογραφικού Συλλόγου Βλάχων Επαρχίας Αλμυρού».

Έχει εργαστεί ως προϊστάμενος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λαϊκής Επιμόρφωσης (Ν.Ε.Λ.Ε.) Μαγνησίας και σήμερα υπηρετεί στην Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας της Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Επίσης έχει θητεύσει ως Αντιδήμαρχος του Δήμου Αλμυρού Μαγνησίας.

 Η συγκεκριμένη είναι η δεύτερη συγγραφική του δουλειά μετά τη συμμετοχή του στη συντακτική ομάδα του βιβλίου «Οι Βλάχοι της Μαγνησίας».

Είναι παντρεμένος με τη φιλόλογο Μαρία Γεωργαντζή και έχει ένα γιο, το Γιώργο και μία κόρη την Ξανθίππη.

Απαραίτητες ευχαριστίες

Φθάνοντας στο τέλος της περιήγησης, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω και δημόσια τον Πρόεδρο της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού κ. Βίκτωρα Κοντονάτσιο για την βοήθεια που απλόχερα μου προσέφερε.

Επίσης οφείλω να ευχαριστήσω και φορείς της περιοχής μας όπως την «Φιλάρχαιο Εταιρεία Αλμυρού», την «Εν Δράσει» και την «Πρόοδο» Πλατάνου για τη χρήση πολλών φωτογραφιών από τα αρχεία τους. Παράλειψη θα ήταν, ακόμη, να μην αναφέρω την άψογη συμπεριφορά και βοήθεια των στελεχών του Δήμου Αλμυρού σε ότι τους ζήτησα.

Φυσικά πρέπει να ευχαριστήσω και φίλους όπως τον Κώστα Ζούπη και τον Ηρακλή Παπαδόπουλο για προσωπικές φωτογραφίες τους τις οποίες χρησιμοποίησα, καθώς και όλους τους ανώνυμους συμπολίτες μας για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο έχουν ¨ανεβάσει¨ ελεύθερα στο Διαδίκτυο.

Τέλος, έχει χρησιμοποιηθεί πληροφοριακό υλικό από διάφορες ενημερωτικές σελίδες του Διαδικτύου.

Βιβλιογραφία:

«Αλμυρός», Ενημερωτικό έντυπο του Δήμου Αλμυρού σε κείμενα και φωτογραφίες Κων/νου Ζούπη, Αλμυρός 2007.

«Αλμυρός», Έκδοση της Περιβαλλοντικής Ομάδας Αλμυρού ¨Εν Δράσει¨, Αλμυρός 2008.

Αργυρόπουλος Δημήτριος, «Επαρχία Αλμυρού», άρθρο στα «Θεσσαλικά Χρονικά», 1935.

«Αχαιοφθιωτικά», Πρακτικά του Α΄ Συνεδρίου Αλμυριώτικων Σπουδών, Αλμυρός 1993.

«Δελτίο της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού Όθρυς», τεύχος 13, Αλμυρός 2009.

Κολιού Νίτσα: «Οι πρωτοπόροι της περιοχής Αλμυρού», εκδόσεις Οδυσσέας, 1996.

Κοντογεωργάκη Χρυσούλα: «Γυμνάσιον Αλμυρού», Αλμυρός 2006.

Κοντονάτσιος Βίκτωρ: «Η περιοχή του Αλμυρού κατά την Τουρκοκρατία», ανάτυπο από τα πρακτικά του Β΄ Συνεδρίου Αλμυριώτικων Σπουδών, Αλμυρός 1997.

Κοντονάτσιος Βίκτωρ: «Το Χρονικό του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του Αλμυρού», Αλμυρός 2005.

Κοντονάτσιος Βίκτωρ: «Αθλητική ιστορία Αλμυρού», εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, 8/2/20009.

Λιάπης Κων/νος: «Το Δημοτικό τραγούδι στη Μαγνησία», τ. Α΄, έκδοση ΕΚΠΟΛ Μαγνησίας 2006.

Παπαγιανίτσης Δημήτριος, «Πλάτανος, ένα ηρωικό και πολύπαθο χωριό», έκδοση κοινότητα Πλατάνου, 1998.

Στουρνάρας Γρηγόρης: «Τα χωριά της επαρχίας Αλμυρού: προσεγγίσεις στην οργάνωση του χώρου κατά την όψιμη οθωμανική περίοδο», Πρακτικά του Γ΄ Συνεδρίου Αλμυριώτικων Σπουδών, τ. Α΄, Αλμυρός 2007.

Τρικαλινός Γιώργης: «Αλμυρός, στιγμές απ’ την ιστορία του», Αθήνα, Σύγχρονη Εποχή, 1987.

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Ο σεισμός του Αλμυρού - 9 Ιουλίου 1980

              

        Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου 1980 ένας καταστρεπτικός σεισμός, έντασης περίπου 6,5 Ρίχτερ (R), κατέστρεψε το μεγαλύτερο τμήμα του Αλμυρού. Σαν από θαύμα δεν υπήρξε κανένα ανθρώπινο θύμα, παρά μόνο 24 τραυματίες και πολύ μεγάλες υλικές ζημιές (5.222 κτίρια κατεστραμμένα). Δύο λεπτά πριν τον κύριο σεισμό είχε σημειωθεί προσεισμός 5,4 R και λίγο μετά τον κύριο ακολούθησε μετασεισμός ισχύος 6,1 R.

Το γεγονός αυτό υπήρξε κομβικό σημείο στην ιστορία του Αλμυρού γιατί ο μετασεισμικός Αλμυρός ήταν στην ουσία μία «νέα πόλη».

 

                              

Η πλατεία την επόμενη ημέρα του σεισμού     

 

Πλατεία, γωνία Βασιλ. Κωνσταντίνου με Δημ. Αργυροπούλου

 

Ο Άγιος Νικολαος τη μέρα του σεισμού

 

Ο Άγιος Νικόλαος

 

 

 

Άγιος Νικόλαος

 

Σπίτι του Αλμυρού

 

Βασιλέως Καν/νου, λίγο πιο πάνω από την πλατεία αριστερά

Το λαβωμένο καμπαναριό του Αγ. Νικολάου

 

Γωνία Βασιλ. Κων/νου με Δημ. Αργυροπούλου, τα γραφεια του Γυμναστικού Συλλογου Αλμυρού

 

Η πλατεία την επόμενη μέρα του σεισμού

 

 

.

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Ο Τύπος του Αλμυρού...

    Στον Αλμυρό από καιρό σε καιρό υπήρξαν διάφορες εκδοτικές προσπάθειες. Το διάστημα 1894 – 1936 ο Ευσταθ. Καλτσέτας (Παπακωνσταντίνου) εξέδωσε την «Αχηλληίδα».  Την 1η Ιουλίου 1906 κυκλοφόρησε το «Μίκριον του Αλμυρού» μία εφημερίδα – μινιατούρα με διαστάσεις  μόλις 8 χ 11 εκατ. Είχε τον υπότιτλο «Η πρωτοτυποτέρα των εφημερίδων του κόσμου». Από το τρίτο φύλλο της (Σεπτεμβρίου 1906) αποκτά τον τίτλο «Το Μεγαλείον του Αλμυρού» και από το τέταρτο μετονομάζεται σε «Αλμυρός», για να κλείσει τρία τεύχη μετά, στις 31 Δεκεμβρίου 1906. Εκδότης του Αλμυρού με τα αρχικά Α.Α. ήταν ο φαρμακοποιός Αλέξανδρος,Αστέριος.                                                                                                                                                    Το 1933 ο Στάθης Καραγεώργης ίδρυσε την εφημερίδα «Πρόοδος» η οποία σταμάτησε την κυκλοφορία της το 1942 λόγω της κατοχής. Το 1933 επίσης κυκλοφόρησε το περιοδικό των μαθητών του Γυμνασίου Αλμυρού «Ηχώ» το οποίο από το 4ο τεύχος του της 2ας Ιουλίου 1933, μετεξελίχθηκε σε εβδομαδιαία εφημερίδα. Η «Ηχώ» έκλεισε το 1934.

Το 1954 παρουσιάστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα δύο τοπικές εφημερίδες, «Τα Νέα του Αλμυρού» και  «Η Εφημερίς του Αλμυρού» με εκδότες  τους Γιάννη Αναστασόπουλο και Γεώργιο Κολλήγα αντίστοιχα. Γρήγορα όμως οι δύο εφημερίδες συνενώθηκαν σε μία «την μεν μία  εβδομάδαν υπό τον τίτλον ¨Εφημερίς του Αλμυρού», την δε ετέραν υπό τον τίτλον ¨Τα Νέα του Αλμυρού¨». Κι αυτή η προσπάθεια όμως δεν κράτησε μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 1976 η «Η Εφημερίς του Αλμυρού» εκδόθηκε και πάλι αλλά για πολύ λίγο.

Συνεχίζοντας, την 1η Δεκεμβρίου 1982 κυκλοφόρησε για λόγο καιρό στον Αλμυρό η εφημερίδα «Προς την Πρόοδο». Διευθυντής ήταν ο Νίκος Καραστάθης και εκδότης ο Νίκος Κουτσώνης. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί στον Αλμυρό, από το Σεπτέμβριο του 2001, ο «Λαός του Αλμυρού» με αρχικό εκδότη-διευθυντή το Γιώργο Τσιντσίνη και σημερινή εκδότρια τη Βιβή Τσιντσίνη, ενώ για μικρό χρονικό διάστημα το 2007, κυκλοφόρησε και η εφημερίδα «Ανταποκριτής» με εκδότη το Γιώργο Βαλαμουτόπουλο.

 

 

 

 

 

Πρωτοσέλιδο του Αυγούστου 2015 του "ΛΑΟΥ του ΑΛΜΥΡΟΥ"

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

ΧΑΡΤΕΣ - MAPS

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...
~

You might like Dimitris Tsoutsas - Δημήτρης Τσούτσας's other books...