My Love's Perfect Scheme

 

Tablo reader up chevron

Prologue

Formerly: My Love's Hidden Agenda

 

Please play this while reading this chapter. I assure you maganda pag may music. :)

https://www.youtube.com/watch?v=CJVy1UpBWiE- This Song is made by tinoxbeatz

-----------------------------------------------------------------------------------

No... No... No, no, no... This can't be... No! 

I heard it wrong. It was all wrong! Pero bakit? Bakit gan'to yung naririnig ko?

Intense pain and emotions filled in my chest. Hindi ko akalain na magagawa niya lahat sakin 'to.

Nanginginig ako sa sakit na nadarama ko ngayon, gusto kong sumigaw, magalit, tumakbo. Gusto kong umiyak ng umiyak, I convinced myself not to cry. Pero hindi ko namalayan na tumutulo na pala yung luhang pinipilit kong huwag tumulo. Kailangan kong makaalis.

I silently stepped backwards para hindi niya ako marinig pero huli na ng lumingon siya sa 'kin.

Laking gulat niya ng makita ako.

"Brianne..." I heard him whispered. He walked closer to me, but I held my hand stopping him.

"Ho... how? How could you do this to me...Ikaw? Ikaw pala..." Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Naguguluhan ako. Tama nga ba ang mga narinig ko? Nananaginip lang ba ako?

Hindi siya nag salita. Tears still falling from my eyes. Wala na akong pakialam kahit magmukha akong tanga sa kakaiyak. All I could see in his face was guilt, shamed, remorse...pain? Bakit nasasaktan ka!

"Spill it." I mumbled in a hush tone.

Hindi pa rin siya nag salita. He kept on closing his eyes as if he's going to cry anytime. Nakikita ko rin ang mabilis na pag taas-baba ng kanyang dibdib. Mananahimik ka na lang ba? Bakit hindi mo sabihin sa 'kin ang lahat lahat ng narinig ko!

"Totoo ba? Totoo ba ang mga narinig ko mula sa'yo"? . Humikbi ako ng naitanong ko yun sa kanya. Ang sakit. Ang sakit sakit.

"I'm sorry Brianne... I'm sorry... I'm sorry..."

"Sorry?! Sabihin mo sa 'kin ang totoo, tama ba lahat ng narinig ko mula sa 'yo? Answer me!" Napasigaw ako sa galit. Nanghihina na mga tuhod ko.

"I regret everything Brianne. Everything. Alam kong hindi mo ako mapapatawad. I'm sorry Brianne, I'm sorry." Nakita kong tumulo na rin ang luha niya at nakatingin siya sa'king mga mata.

"Regret?! Don't you fucking say that to me, you lying bastard!" I seethed at him.

He stayed silent.

He stepped closer, reaching my arm. I backed down.

His face softens.

"I'm sorry Brianne."

"Paano mo masisikmurang huminge ng tawad pagkatapus mong sirain ang lahat lahat sa akin?" I asked, accusingly.

Hindi ko na kaya. Humagulhul na ako ng iyak at napa-upo sa sahig. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon. Sana pinatay mo nalang ako. Sana pinatay mo nalang ako. Sana pinatay mo nalang ako!

"Brianne..." He said calmly. Nilapitan niya ako, he slowly bends down at sinubukang hagkan ako.

I shoved him away.

I don't want this. I don't want this feeling enveloping me. I never would've thought that life could be so cruel.

Bakit nangyayari sa'kin to? Lahat lahat nawala sa'kin ng dahil sa kanya.

Gusto ko siyang saktan hanggang sa wala na siyang maramdaman, gustong-gusto ko siyang higantihan hanggang sa masasabi niyang sana mawala nalang siya sa mundo, gusto ko siyang sirain hanggang sa wala ng matira sa kanya, gusto ko siyang patayin hanggang sa pagsisihan niyang nabuhay pa siya.

P-pero lahat ng yan ay hindi ko kaya.

Kasi masasaktan din ako kapag masasaktan siya, masisira din ako kapag masisira siya, mamamatay din ako kapag nawala siya, dahil....dahil mahal na mahal ko siya.

At eto ang naging kabayaran ko dahil sa pagmamahal sa kanya. Nasasaktan ang damdamin ko, winasak niya ang puso pati buhay ko, but, I couldn't despise him. Why? After all that he did to me?

I was hurt. The hurt was an understatement. I am broken.

Kailangan kong makaalis dito sa lalong madaling panahon bago pa magbago ang isip ko at tuluyan siyang patawarin, bago pa ako lunurin ng aking pagmamahal. Dahil walang kapatawaran ang ginawa niya!

Tumayo ako, ganun din ang ginawa niya. I wiped my tears away and brushed back my wet tousled hair.

I slapped him hard across the face.

"I don't want to see your face anymore. I loathe you." I murmured, venomously as I chocked back upon saying those words. Alam kong walang katotohanan ang sinabi ko, pero kinakailangan. Kailangan kong maging matapang.

I saw the look on his face, ito'y parang gumuho ang mundo niya, his breathing becomes irregular, mukhang hindi siya makapaniwala sa mga nangyayari at mukhang may sasabihin siya but he couldn't say it. Ako rin hindi makapaniwala, pero ginawa mo to kaya kasalanan mo.

Tumakbo ako ng mabilis palabas, away from him. Hindi ko na hihintayin ang mga paliwanag niya- kung meron man.

"Brianne please..." narinig kong pagtawag at pagmamakaawa niya. Sinundan niya ako.

Wag mo akong sundan! Wag mo akong sundan!

Pumasok ako ng sasakyan at pinaharorot papuntang mansion.

I should explain myself to everyone. Alam kong paniniwalaan nila ako this time. Sana lang. Kailangan nilang malaman ang katotohanang wala naman akong kinalaman. Kailangan kong bawiin lahat ng nawala sa'kin. Kailangan kong bigyan ng hustisya ang aking sarili.

Then one of a sudden, I heard a screetching sounds; doors, brakes, shouts... Ang ingay-ingay. Shattered glass everywhere. 

Anong nangyayari? 

Bago ko masagot ang tanong ko, I felt a warm liquid oozing from my head. 

Natatakot ako. 

I find a courage to touch it. 

Blood... Lots of blood. 

Then it strike me. 

Am I...... 

 

 

.... going to die? 

 

Shit.

I think I am.

 

The next thing I knew, suddenly everything went black.

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...
JanCxx

Hey Guys, thank you, thank you so much for reading my story! I love you all! All of you are amazing!

Chapter 1: I hate you bitch!

A/N:

--- This is my first book na ginagawa ko po ngayon. Sana magustuhan niyo. XD

--- Remember fiction lang po ito, lahat ng mga characters, kaganapan, etc. ay pawang gawa- gawa lamang ng imahenasyon ko.

--- Lahat po ng mga sinasabi na masasakit ng characters dito ay hindi po nag eexist sa totoong mundo, kaya nga fiction. XD

--- Walang proofread at edit. Ipag paumanhin niyo po ang aking mali maling grammar at spelling. XD

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"How could you do this to me Brianne? How could you!"

"Easy, first, I don't even like you from the start. And second, you're not that hot. My goodness!"

"Pero... Bakit? Bakit mo ko sinagot?" He said while stuttering.

I didn't answer. Which I don't feel like answering at all. How could he be so dumb? Did he not noticed na simula pa nung araw na naging kami ay ni hindi ko man lang siya kinakausap, na hindi ko man lang binibigyan ng importance ang presencya niya, na para bang hindi siya nag eexist dito sa mundo! At bakit hanggang ngayon hindi niya parin alam yun?

Wala ba tong utak?! Kakainis! Instead, I just shrugged my shoulders while raising my eyebrow.

"Brianne, I love you! You know that. I never cheated on you." He said, pleading.

I can sense he's trying to control his sob but no no no that's not going to work Mister!

"Are you deaf? Which part can you not understand the word I don't like you? I don't wanna waste my time explaining!" I said, scowling while still raising my eyebrow. I'm getting annoyed with this one!

"Please! Brianne! Don't do this. Wala akong natatandaan na ginawang mali sayo."

"I know, I know. Wala nga. You know what, I used you. You're just my toy. The funny thing is, toys like you are not interesting in this world-- you belonged underground and of course you're not fond to play with. I just get bored. You know, typical kids like me." I simply said like explaining to an errant child while faking a smile.

I know it hits him like a bombshell. Bull's-eye!

He stepped closer to me and tried to hold my left arm. Wow, matigas ka ha! Tignan lang natin! I slapped his hands away from me. How dare him!?

"Eww Tom! Don't you ever touch me! Isa kang nakakadiring nilalang sa mundo! You're a worst disease ever! Ayokong mahawa ng isang katulad mo! You're nothing! You're like a mud and I'm stepping into it! Pathetic! Now fuck off!" I shouted at him this time, sending daggers. Fück you! Sino ka ba para hawakan ako? Don't provoke me or else makikita mo kung sino talaga ako.

He didn't move, not even an inch. He didn't say a word either. Out of words? Huh? Well naiintindihan ko siya, most of the boys encountered this kind of misery when I broke-up with them.

"Oh my poor Tommy? Why are you still here? Do you want me to escort you outside? Gusto mo ihahatid pa kita sa pamilya mong mga idiota?" Sabi ko na may halong sweetness sa tono. At nag pa cute pa ako para lang lumayas siya! Siyempre makikipag break na nga lang din ako at sigurado akong ito na ang huling pagkikita at paguusap namin, therefore, I'll give him my one last sweetie tone and pleading eyes. Masuwerte pa nga siya e, kasi yung iba hindi ko man lang ginaganito, yung tipong binibigyan mo ng sweetness voice at cuteness smile man lang.

Pero naiirita na ako! He's wasting my precious time. For god's sake! Who is he? Para maka abot kami sa ganitong oras, makikipag hiwalay na nga lang! 30 minutes of my time na ang sinayang niya! Walang modo tong lalaking 'to! At marami pa akong pupuntahan kesa makipag-usap sa taong to. Oh wait... Is he even a human? Akala ko ba hindi siya nag eexist? Ba't kinakausap ko pa? At parang nagiging bobo na rin ako katulad niya!

"Get out!" I screamed in front of his face while glaring at him.

He cringed at dali dali siyang lumabas ng kuwarto ko.

"I hate you bitch!" sinabi pa niya before niyang padabog isinara ang pinto.

Indeed I am! I said to myself. Alam na alam ko na ganun ako, well may ipag mamalaki naman ako. Diba? Yan naman talaga ang bagay sa mga katulad mo!

Pasalamat pa nga siya dahil pina-apak ko siya sa mamahaling condo unit ko, may purpose yun nu! Gusto ko lang makita niya how wealthy I am. That's it!

Grabe pinagpawisan ako nun a. I checked my time; oh it's already 8:37. Meron pala kaming appointment ng mga lady minions ko. Yes. Trulalo. I called them lady minions. They always followed and idolized me. I could say I am their leader, no one else but me. Wag na wag lang silang mag kakamaling siraan ako dahil alam na alam nila kung ano ang kaya kung gawin.

I went to my exquisite comfort room and gave myself a very relaxing shower bath.

After kong maligo, pumili ako ng susuotin ko. And I hated it. Parang wala na kong gustong isuot sa mga damit na ‘to. Well obviously, I do have many clothes at pag sinabi kong many, hindi kakasya lahat sa napakalaking closets ang lahat ng damit ko, maliban sa shoes and bags which it has each closet too. I am fond of collecting women clothes, bags, shoes, accessories, but then again, may I remind you everyone I am hell rich as you think I am.

When I was busy choosing what to wear, I heard my phone beeping. Someone's calling me. I took it and put it under my ear securing it with my shoulder para hindi mahulog ang phone at para na din maka pagpili ako kung ano ang susuotin ko.

"Hi Bri! Where are you? We've been waiting for you here at Starbucks, the usual." Mitch said in a cheerful manner.

"I'm still at my condo Mitch. I'm having trouble." I groaned.

"And by the way, don't call me that boyish-filthy name! Are you insulting me? You know I hate that right?"

"I'm sorry Brianne. I won't call you that ever again. I promise."

"You better be or else you know exactly what I'm capable of." I simply said pronouncing each word.

I heard she gasped. "I...I know. I'm so sorry Brianne."

I can see your face from here Mitchy-bitchy. You're just a scared little rat!

"Puwede ba akong mag tanong Briannne?"

"Nag tanong ka na."

"Oh."

"Okay. Go on. You can ask me anything, my precious child!" Nag effort pa akong gayahin ang mga nag gigiting-gitingan na mga ina habang tinatanong kung ano ang gusto ng kanilang mga spoiled na anak.

"Okay. What about this trouble again Brianne? And just so, you know we've been waiting here for an hour." Mahinahon ang pagsambit niya nung huli.

"I don't give a damn Mitch! At the first place you didn't call me an hour ago ng dumating kayo diyan, tapus kasalanan ko pa ngayon na nag hihintay kayo?" Iritang sabi ko. Sino ba sila para madaliin ako?

"I'm not saying it's your fault. Okay. Okay. Calm down. I thought you wanted to know." Depensa niya.

"Ayoko sa taong minamadali ako. And hindi mo ba ako narinig? I said I'm having trouble!?" hindi ko na napigilan ang galit ko na kanina ko pa kinikimkim simula pa nung sinayang ang oras ko ng bobong lalaking yun! At napasigaw ako sa telepono.

I heard she gasped again kahit na hindi ko siya nakikita naiimagine ko ang mukha niyang, takot na takot.

"Ano... Ano ba ang problema diyan Brianne?" nauutal na tanong niya.

"I don't have anything to wear! I hate these damn clothes! I hate all of you! I hate everything!" walang humpay na sigaw ko sa kanya sa telepono. Eh masisisi niya ba ko? Ako ang leader nila diba?

"Brianne, I'm sorry. Marami ka namang damit diyan, suotin mo muna. Mag shoshopping tayo mamaya." mahinahon na sagot niya sa akin upang kumalma ako.

Alam niyo bilib din ako sa guts ni Michelle kahit na palagi ko siyang sinisigawan, sinisisi sa mga bagay na minsan hindi niya naman ginawa, pinapagalitan, at minsan nilalait, hindi pa rin siya umaalis sa tabi ko. We've been friends since 1st year college at hanggang ngayong 4th year college, friends pa rin kami. Well, she's one of my devoted lady minions.

"Finally you've got your common sense back!" I said in sarcasm. "Wait me there in an hour, tell the others." I added.

I don't bothered to wait for her reply; I hang up and throw my phone in the bed.

I drove my white Porsche off the road leading to where the girls at. Actually, I have 3 cars: a white Porsche, gold Lamborghini and a black Range Rover.

I guess lahat ng tao mapapalingon sa 'kin nito. I would love seeing them watching me jealously. Yung parang mailuluwa na nila ang kanilang mga mata sa inggit. I'm wearing my branded Chanel high waisted blue shorts, a black tank top matching with a silver bling-bling which I got from Las Vegas last month--ofcourse vacation, a pair of Coach silver loafers. And I'm wearing light shades of make-up. No need to put extravagant make-up, I already knew I'm beautiful without even using it. I also wear a sunglasses and voila! It fits perfectly!

Nang bumaba na ako ng sasakyan, everyone's staring at me, gawking at my car. Hellooo? Andito yung mukha ko o? Yung mukha ko lang ang mas maganda sa lahat. First time ba nilang makakita ng eksenang 'to?

When I entered at Starbucks. I flipped my hair. Then I saw the girls at the far corner seated in a comfortable sofa.

"Hi Brianne!" They greeted me as they saw me coming. I waved at them annoyingly. Hayy parati nalang ganito. Nakaka-umay.

"Ikaw nanaman ang center of attraction ngayon Brianne!" One of my lady minions named Cathy said. At napakalakas ng boses niya! Palengkera ka Cathy-Kati?

I just raised my chin while raising my eyebrow, natatamad mag response man lang sa kanya. Eh, well hello? Kitang kita naman ng lahat na ako yung center of attraction diba?

Apat kaming mag kakaibigan, sina Michelle, Cathy, at Fey. Lahat sila nandito maliban lang kay Fey.

"Asan si Fey?" Short for Fey-Feyharot. Tanong ko habang umuupo. Mitch already ordered me my favorite. Brewed Coffee. She knows me well I guess.

"As usual nag hahabol na naman dun sa boyfriend niya." saad ni Mitch.

"Yung boyfriend niyang half tao-half manananggal slash half rapist-half bobo slash half reptile-half unggoy?" tanong ko habang taas pa rin ang kilay. Nag tawanan silang dalawa sa tanong ko. Ganyan talaga mukha niya e! Totoong-totoo! Walang halong biro!

"Sinabi mo pa." tawang sabi ni Cathy.

Hindi ko alam kung bakit ganun mag mahal si Fey like duhhh? Eh, hindi naman kaguwapohan yung boyfriend niya, mukhang manananggal, yung ulo mukhang reptile, tapus ang dami pang buhok sa katawan at ang bobo-bobo pa! Ano ba! Kahit iimaginin ko pa nga lang, mukhang masusuka na ko e! Half-Filipino Half-American siya.

"Earth to Brianne!" ngiting sabi ni Mitch. Sabay kaway sa harap ng mukha ko.

"Oh what did you say?"

"You're zoning out Brianne". Sabi niya.

"Iniisip ko kasi baka ginayuma yang si Fey. Alam niyo, yung mga tipong love potion na yan."

"Naniniwala ka diyan?! Natatawang- hindi makapaniwalang tanong ni Cathy sakin. Yung tipong ng ooffend.

I puckered my brows at her comeback. I looked at her flatly.

Natameme siya bigla. Napaka Cathy-kati talaga!

"Hindi ako naniniwala sa mga katagang merong love. Wala ba kayong magandang sasabihin sa akin?" Naiinis na ako sa dalawang hinayupaks na to!

"I was about to ask you this, how's your conversation with Tom?" Mitch asked.

"Did you dumped him already?" excited na tanong naman ni Cathy.

A grin formed on my face. Then, I nodded.

"Tell us every bit of details Brianne! Come on! Can't wait to hear them!" Excited na sabi ni Cathy. Pumapalakpak pa ang dalawa.

I stared at them suspiciously in the eyes. Then I told them everything.

"Awhhhh poor Tom. Bakit ba kasi naisip niya na magtatagal kayong dalawa at naisip pa niya talaga na seseryusuhin mo siya ha! Eh, kitang kita naman na hindi siya ka guwapohan at wala rin siyang abs, pang wholesome lang yung dating niya." Kunwaring awang sabi ni Cathy.

"Yan din ang iniisip ko. Hindi ba niya talaga alam na pinag lalaruan ko lang siya? Isn't it obvious, girls?" I puffed as if cannot believe what just happened.

Tawang tawa kaming tatlo.

"Stop it! Let alone live the rest of his life." Sabad ko ngunit naka evil grin pa rin. I know I'm his best nightmare from now on.

Nang tumahimik na kaming bigla, si Cathy ay pigil pigil parin ang pag tawa. Alam kong uutot ka na diyan sa pag pipigil mo ng tawa. Sige pa! Upang mapapahiya ka! At ako naman ang mag hahalakhak sa tsura mo! Napakababaw ng kaligayahan mo.

"What about James?"

Tumahimik kaming bigla sa tanong ni Mitch. Napag isip-isipan ko na yan before pa.

Well, I guess you're the next prey, James! Just wait and see what I'm going to do with you. I smirked at the two girls looking directly at me.

+++++ End of Chapter1 +++++

So ano po ang masasabi niyo sa unang kabanata ng istoryang 'to?

Pasencya na at meron pong parts na mali mali yung grammar at Tagalog. Well technically, English is not my native language at Ilongga po ako. Kaya dumudugo po ilong ko tuwing nag coconstruct ng Ingles at Tagalog. XD

Kung nagustuhan niyo po yung unang chapter, bear with me. Please. Puppy eyes.

Please.

Please.

Please.

Read. Vote. Comment.

P.S. Tumatanggap po ako ng criticisms.

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 2: Brianne Celestine Evans

Please play this while reading this chapter:

Vanity- Lady Gaga

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Today is Monday. Such a beautiful day!

Well, beautiful na sana kung di lang talaga epal ang school na’to!

School.

I hate hearing that word, it always stung my ears. Ang gusto ko lang sa area na yan ay yung fact na hahangaan at kakatakutan ako ng mga estudyante. I could say I'm a real Queen Bee. But truthfully, I hated that word. Luma na kasi. Ayoko ng makaluma!

I was driving my black Range Rover this time. At gustong gusto ko makita nila kung gaano ako kayaman at makapangyarihan. Get ready Westland University, because the Queen Bitch is on the way.

Sino ba ako?

I am Brianne Celestine Evans. The one and only. Oo! Alam ko! Pangalan pa lang, sapol na agad! Well, ako lang naman ang nag iisang anak ng my ari ng sikat na Publishing Company sa bansa at sa iba't ibang bansa. My father runs the business together with mom. Madalas sila sa ibang bansa that means palagi akong maiwan sa mansion together with the maids, guards and the caretakers.

4th year college na ako ngayon taking Bachelor of Science in Business Administration, that's what my parents want me to take. Inaamin ko hindi ako ganun ka talino pero hindi rin bobo. Nasa middle line lang.

Natatamad kasi akong makinig sa mga boring na discussions. boring na nga ang tinuturo, boring din ang nagtuturo. Hay naku! Nakaka stress!

I have my own condo at Heir Residency Condominium, isa sa pinaka maganda, pinakamalaki at expensive na condo sa bansa, and I owned the Penthouse. Dun ako nag eestay. Umuuwi lang ako sa mansion kapag uuwi sina Daddy at Mommy. Pero sa isang taon siguro dalawang beses lang kaming mag kita kita. They used to call me but not as often. Mag isa lang ako sa condo ko. I'm used to it.

Lahat ng damit ko ay nilalabhan at pinaplantsa yan ng maingat ng mga maids dun sa mansion saka dalhin dito sa condo. Well, utusan sila at ako ang anak ng amo nila kaya wala silang karapatang magreklamo no matter what errands I wanted them to do.

Lahat ng kailangan ko binibigay ng parents ko. You know the money, cars, shelter, education, and foods walang kulang yan pero lahat labis. I should be thankful right? I'm raised with a silver spoon on my mouth.

At alam kong maraming naiinggit sa akin at maraming naiinis. W.A.L.A  A.K.O.N.G  P.A.K.E, ayan! Caps-lock yan ha! para mas lalong tumatak sa kukute niyo haters-bitches! Uy! Nakalimutan niyo? Ako kaya ang leader ninyo, I am you bitch's bitch's bitch!

Pero ang alam ko marami din ang nag iidolo sa akin. At makapangyarihan akong tao. Kapag my gustong manakit sa akin, alam na alam na nila kung ano ang kaya kong gawin. Takot lang nila. Dapat lang!

I'm very particular sa taong kakaibiganin ko. I already have them, that 3 lady minions. Ayoko sa mga panget na tao, walang taste, bobo, walang sense of humor at sa taong mahirap.

Hindi ako naawa sa taong mahirip, well, kasalanan nila o kasalanan ng parents nila na hindi nagsikap upang makaahon at maging mayaman at maligo sa pera.

I'm a straightforward type of girl, kung may ayaw ako sayo, sasabihin ko yun. Kung panget ang mukha mo, panget ka talaga forever. Good thing, I'm blessed to have this beautiful and angelic face.

At kapag bobo ka, manahimik ka na lang sa tabi tabi dahil hinding hindi ko kailangan ang opinyon mo.

Kapag wala kang sense of humor, wag na wag kang mag kakamaling kausapin ako, dahil kukuha ako ng papel at ipakain sa bibig mo.

At kapag mahirap ka, oh poor little thing, sorry but not sorry I don't consider you as human; you're out of this world. So don't you dare mess up with me!

When I was about to park my car sa usual na parking space ko at may pangalan ko pa to indicate na akin lang ang parking space na yan. I bumped into something.

Oh...my...Gosh! Ang Range Rover ko!

Ano ba kasing nakaharang sa harap ko.

Kung sino man ang nag lagay diyan, ang bobo bobo niya! Hindi ba siya marunong mag basa? Nakakainis! Umagang umaga ganito na agad ang mood ko, first day of semester ganito na agad ang nangyari sa’kin? Kawawa naman ako o!

Pag kababa ko ng sasakyan pumunta agad ako sa harapan at chineck ang gasgas ng aking sasakyan. Konti lng naman. At insured tong sasakyan ko. I don’t have anything to worry about.

Tumaas ang kilay ko ng makita ang isang bike na natumba, nabali din ang manebela nito.

What a useless poor thing, bike ka na nga lang ang dali-dali mo pang mawasak, makano ka ba? A 10,000 worth? So cheap!

Hindi ko alam kung kanino 'to, kung sino ang may ari nito dahil once malaman ko kung sino siya, hindi niya magugustuhan ang gagawin ko sa kanya. Hindi lang bike niya ang mag susuffer. Wait till I find you and you will burn in hell!

I scanned the place, walang kahinahinalang tao na puwedeng pag mamayari nito.

"Hey you!" turo ko sa lalaking naka back pack at nakasuot ng makapal na eye glasses. Nagulat siya sa ginawa ko, at tinuro din niya ang sarili niya para tanungin din ako kung siya ba ang tinawag ko.

Nagulat din nga ako e dahil ayokong makipag usap sa taong ganito.

Pero kailangan ko siyang tanungin.

"Oo! Ikaw nga! What a freak." mahina ang pag kasabi ko ng huli.

"Aaa...anong... Anong.. Kai.. Kai... Kailangan mo... Bri...Brianne?"

Aba! Grabe! Magtatanong lang ng 'Anong kailangan mo Brianne' inabot pa ng limang minuto! Yeah right! Pathetic! Oops! Wait. Sabi ko sa inyo eh! Kilalang kilala na ‘ko dito sa school. Kaya wag na kayong magtaka.

"Anong pangalan mo?" tanong ko habang naka smile. Kinuha ko rin ang makapal niyang glasses.

Siniseduce ko ba to?

Ewwwwwwwww to infinity and beyond! Grabe! Parang nag sisisi ako sa ginawa ko, ang luma-luma ng frame neto, antic na yata 'to e, baka galing pa to sa baul na puno ng anay! At baka puno ng germs tong glasses niya. Gusto ko mag handwashing 20x.

"Ha...ha? " na coconfused na tanong niya.

"Binge kaba Mr.? Wait. What should I call you?" Then tumingin ako sa taas at nilagay ang dalawang daliri sa aking baba at kunwaring nag iisip.

"O yes! I'll call you Mr. Thick Glasses!" I snapped my fingers.

"So.... Sorry Brianne. A...ako nga pala si Ba..Brando." nauutal pa rin na sabi niya. At talagang nanginginig na siya sa takot. Hindi siya makatingin sakin sa mata.
Eh hindi ka niyan nakikita!

"Nice name Brando." I said in a seductive tone of voice. Napalunok siya ng ilang beses.

This is so interesting. I can seduce anyone, even a nerd!

"I don't bite Brando" I added. Habang hinihimas himas ang kanyang balikat. Nanginginig at napapalunok pa rin siya.

Oh well, I'm enjoying this!

"So" pag uumpisa ko.

"Have you seen anyone parked that thing?" Tanong ko at lumingon at tinuro ang wasak na bagay na yun. I turned my gaze to Brando para masagot niya ang tanong ko.

"So... Sorry...Brianne hindi ko nakita. Sorry talaga." Kitang- kita ko sa mukha niya na takot na takot, pulang pula at parang anytime mag hahyperventilate na.

I narrowed my eyes at him. Then I tilted my head to the side still watching him. At parang hihimatayin na siya sa takot.

Then I composed myself and smiled at him.

"Okay... Then if you're telling me the truth Brando, you will pick that useless poor thing away from my parking space and throw it somewhere else. Okay? Which, you know, I am not very much delighted to see it again. But if... If I spotted that thing again Brando, even if just a small parts of it, screws or anything that will remind me of that fucking thing! I will find you and you will be punished. Understood?" Sabi ko sa kanya habang naka creepy smile, na parang nag tuturo ng magandang asal sa pitong taong gulang na bata.

He nodded his head vigorously while looking at his feet. I gave him his eye glasses. Which I think I'm going to puke anytime soon.

"Okay. You're free from now Brando." I said while grinning. Freak and nasty!

He picks up that poor thing and the pieces of it and God knows where he's upto.

I went to my locker after that incident and grabbed my stuff. My class starts at 8 am but I always come here too early at school. Obviously I hate late.

I checked my Guess watch, its 7:46; I have 14 minutes mag lakad papuntang room ko.

Nag lalakad akong taas noo at gandang ganda sa sarili sa corridor ng school, I noticed this, every time I'm walking anywhere at school everyone would step aside and the hallway would split into two so that I can walk in. Dapat lang naman!

"Hi Brianne!" Someone's caught my attention, nilingon ko siya, a girly-girl na puno ng make-up ang mukha at mukhang kakagaling lang ng plastic surgery. Nakasmile din yung dalawang kasamahan niyang mukhang uod. I stopped. I looked at her from head to toe then tinasaan ko siya ng kilay at nilapitan.

"Wag mo akong plastikin, plastic-surgery faced."

Nakita kong nahulog ang mga panga nila sa gulat. Then I resumed from walking. Hah! Wag niyo kasi akong unahan!

After awhile, I heard someone's calling me from behind. I didn't dared to look, I know it was Mitch.

"Hey Brianne. I think we're late, Jena texted me that Ms. Cortley is already checking the attendance, so I suggest we should run." Nasa tabi ko na siya ngayon.

Alam ko ang ugali ng matandang-dalaga na yan, napa strict pag dating sa attendance. Naging teacher siya namin nung last semester. At wala akong pakialam kung ano at kung sino man siya. Pero ayoko talaga ng nalililate e! Kasalanan to ng taong may-ari ng bike!

I groaned in irritation dahil una, ayokong tumakbo. Ikalawa, ayokong malate sa classes ko at ikatlo, naiinis ako dahil gusto kong mag handwashing ng 20x dahil dun sa makapal na eye glasses na parang ang rumi rumi.

"Ayokong tumakbo, masisira beauty ko." I said sternly. Hindi rin siya tumakbo. Sinamahan niya akong mag lakad papuntang room. Malapit na tayo wag kang mag-alala.

The same course kami ni Mitch, si Cathy naman ay Tourism while si Fey ay Culinary.

Nang makarating kami, hindi na ako nagulat andun nga talaga si Ms. Cortley. At agad din niya na recognized ang presence namin. Talaga! Sa ganda kong 'to? Hindi mapapansin agad? Asa!

"Will you please come in front Ms. Cruz, Ms. Evans." At agad naman kami pumunta sa harap ng desk niya.

Habang nag lalakad kami sa center aisle, si Mitch ay parang nahihiya dahil late siya. Pero ako? Bakit ako mahihiya? Maganda ako. Sexy. Confident ako sa sarili ko. Kulang na lang i flip ko yung hair ko.

"Ms. Cruz, tandang tanda ko pa noong last semester walang pagkakataon na hindi ka na late. At ngayon, inuulit mo pa rin! Anong klaseng estudyante ka?!" Galit na sambit niya. "Ilang beses kitang binigyan ng detention pero hindi ka natututo. Palalampasin kita ngayon pero kapag ginawa mo pa to ulit, you'll be kicked-out from school. Do you understand?"

"Yes Ms. Cortley."

"Go. Find your seat."

Nakaupo na si Mitch ng binalingan ako ng Professor na ‘to.

"And you Ms. Evans, first time mo yatang na late. Are you busy doing your beautifying thing? Kung ako sayo ituon mo nalang ang pansin mo sa pag-aaral mo." Pangaral niya. Aba! Iniinsulto niya ba ako? Mommy ba kita?! Nagalit ako bigla.

"So what Ms. Cortley? You have no right to tell me what to do. Pasalamat ka nag aattend pa ‘ko ng classes mo. Ang boring boring mo kaya!" Sabat ko sa kanya.

Nanlaki ang mga mata niya. At alam kong mageexplode na ang ulo niya sa galit. Narinig ko rin ang mga kaklase kong nagulat, merong iba tumatawa, meron din nag bubulungan. Wag mo kasi akong hamunin.

"T- That’s disrespectful!"

"Seriously? Ms. Cortley is that what you've got? Then what do you want me to do? Apologize? Who do you think you are?" I smirked at tinaasan ko siya ng kilay.

"Go to detention office Ms. Evans, now!" Sigaw niya. Pulang pula na siya sa galit.

"Detention or you're fired?" I snapped. Hindi siya nakapag epal. "Cat got your tongue?" At tinaasan ko siya ng kilay. Kung mas terror ka, ako ang leader mo!

Galit na galit na siya. Kitang kita ang pamumula ng tenga niya e, tapus naging erratic na rin ang pag hinga niya, hindi rin siya gumagalaw dahil siguro sa gulat. Serves you right! Himatayin ka sana.

Wag mo akong subukan Ms. Cortley kayang kaya kitang patalsikin. Malaki ang shares ni dad sa school na to. At alam yun ng lahat. Ganun na din siguro ang pagkagulat at takot niya.

Tinalikuran ko siya ganun din ang pag tahimik ng buong klase. I rolled my eyes. But then my eyes landed on the boy at the side sitting at the last row watching me, raising his eyebrow and smirking like he's trying to challenge me.

Tinaasan ko rin siya ng kilay. Nakakainis ka!

Ba't ngayon ko lang to nakita? Kahit hindi ko pinapansin ang mga ka klase ko, alam ko at familiar pa rin ako sa mga pangit na pagmumukha nila.

Lakas maka tingin! Akala mo naman kung sino! Akala mo guwapo!

Eh guwapo naman talaga! Sabi ng kalahating parte ng utak ko.

Fück off brain! Manahimik ka!

I turned my heels papuntang upuan ko. I settled myself and gathered my stuff from my bag. And for the last time, tumingin ulit ako sa lalaking naka upo sa likod sa pinaka last row, nag katinginan kaming dalawa. Ganun pa din ang tingin niya sa akin. I gritted my teeth. Then I turned my head to the woman in front of us.

"Oh please proceed Ms. Cortley." I simply said.

Kinuha ko ang hand sanitizer ko nang maisip ulit ang maruming eye glasses. Hate that freak!

Nasa cafeteria kami ngayon together with my lady minions. Hindi ako bumibili ng pagkain dito sa cafeteria, dahil ayoko sa pagkain nila, parang nilantakan, marumi at contaminated.

Malay ko ba, baka may malubhang sakit yung nagluluto at nag hahanda at mahawa pa ako. Ayoko naman mag kasakit. Pumupunta lang ako dito upang dito kainin ang dala kong pagkain. Minsan nag oorder ako sa labas at ipa deliver dito, minsan tumatawag ako sa mansion upang dalhan ako dito ng pagkain.

"Brianne have you seen James?" tanong ni Cathy habang hawak hawak ang tinidor at tinusok tusok ang kawawang meat balls.

"Oo nga Brianne, hindi ko siya nakita ngayon." pagsang-ayon ni Mitch.

"Wait and see, girls. Hindi ko naman minamadali ang panahon, hayaan na muna natin siya. Let's just say I'm giving him the time para ienjoy muna ang life niya before ko sisirain." Evil grin formed on my lips.

+++++ End of Chapter 2 +++++

So? Ano po? Naiinis po ba kayo?

Kung nagustuhan niyo po yung chapter na to,

Please.

Please.

Please.

Read. Vote. Comment.

P.S. Tumatanggap po ako ng criticism.

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 3: Plastic

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 4: I don't need an education

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 5: Not going to say sorry

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 6: The game will begin

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 7: Recalling those obnoxious memories

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 8: I am not freaking jealous!

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 9: Knight in shining armour

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 10: Kidnapped

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 11: You're going to pay for this!

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 12: Assistant Manager

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 13: Karma

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 14: Official personal bodyguard

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...

Chapter 15: Life Living in Hell

Comment Log in or Join Tablo to comment on this chapter...
~

You might like JanCxx's other books...